De aanloop

Jullie hebben lang moeten wachten op een nieuwe verhaal.... Helaas heb ik mijn goede voornemen om iedere twee weken wat te posten niet na kunnen komen. Als perfectionist krijg je, zodra je je doel niet behaald hebt, niet meer zo'n zin om geconfronteerd te worden met je falen. Daarnaast wil ik ook dat m'n verhalen op een leuke manier geschreven worden en daar moet je wel voor in de "mood" zijn. Maar goed, heb mij er over heen kunnen zetten dus bij deze de avonturen van 29 okt t/m 18 nov - en de rest komt er tzt aan ;) ENJOY!

Van kastje naar de muur, geld spenderen als water, afstanden van Amsterdam naar Den Haag, verdwalen op klaarlichte dag, backpack dropjes met een laag EQ (emotional intelligence), bugs en beesten everywhere, wisselend weer, zoekende naar de Australische cultuur, zo ver weg en toch zo dichtbij; de eerste tekenen van het settelen in een nieuwe land hebben zich voor gedaan. Net alsof ik op stage ben alleen dan zonder werk, begeleiding, structuur en dagdoel. De laatste twee weken heb ik hier namelijk "alleen" gespendeerd aangezien Lianne op reis ging naar Vietnam met haar jaarclub. Maar voordat Lianne vertrok hebben we eerst haar verjaardag gevierd. De avond ervoor hadden we een flesje open getrokken om haar laatste werkdag te vieren dus dinsdag 29 oktober begon wat zwaar voor ons. Helaas was het heel slecht weer en hebben we de fuif van buiten naar binnen moeten verplaatsen - geen echte ozzie verjaardag bij de Barbie's (afkorting voor bbq). Het leek net of de overweldigende storm in Nederland naar hier was gevlogen. We hebben foto's gezien van de Amsterdamse grachten wat een puinhoop moet het geweest zijn.... Een voordeel mag genoemd worden, doordat er zoveel bomen aan de gracht zijn omgevallen komen er misschien wel nieuwe parkeer plekjes bij ;)

In Sydney zijn er veel 'hidden bars' lees: als je voor de deur staat denk je "is hier het feestje?!" tot je de deur open doet en je terecht komt in een immense bar. Natuurlijk moest ik dat gezien hebben en daarom zijn we met iedereen van de verjaardag naar de soda factory gegaan. De deur is een coca cola machine die net echt lijkt en toen we binnen kwamen hadden we gelukt; hotdogs voor voor $1 :) Meee likkeeyyyy! Dolle avond gehad...

Woensdag zijn we opgestaan en samen naar het treinstation gegaan om Lianne op de trein naar het vliegveld te zetten. Doei doei gezwaaid, moet zeggen dat ik het heel vreemd vond om haar nu weer gedag te zeggen. Gelukkig werd ik meteen opgevangen door Lisette. We zijn samen gaan lunchen en strandje gepakt op Bondi. Uiteindelijk sloot Sarah ook aan en was het 's avonds tijd voor de vaste uitgaansavond bij Beach Road Hotel. Toen ik 's nachts naar huis liep werd ik geconfronteerd met het wildlife hier; vleermuis vloog recht over m'n hoofd, een kakkerlak in m'n decolleté en bij thuiskomst een immense sprinkhaan in de keuken. Een barre tocht dus... But I made it home safe ;)

'S Morgens werd ik wakker in een leeg huis, moet zeggen dat ik dat eigenlijk best chill vond. Rustig het ochtend ritueeltje gedaan, je raakt zo aan alles gewend in een (nieuw) huis, en wederom naar het strand. Ik had mezelf nog 1 dagje relaxen gegeven; met een goed boek en eten kun je het lang volhouden in je eentje :) Toen ik rond 1800 uur thuis kwam heb ik een aantal dingen op internet uitgezocht zoals uitzendbureaus, vrijwilligerswerk en m'n tax file number aangevraagd. Dit laatste heb je nodig om je betaalde belastingen terug te vragen en in het beginsel natuurlijk te betalen. Toch nog wat voor elkaar gebokst vandaag!

Omdat ik besloten heb om via een uitzendbureau te gaan werken in de horeca heb ik een RSA nodig. Dit is een diploma wat je zou kunnen vergelijken met sociale hygiene certificaat in Nederland. Je leert hoe om te gaan met aangeschoten mensen, wat voor type drankjes er zijn, wat de schenk regels zijn (de bezoekers mogen niet dronken de toko verlaten anders kan de bar een boete krijgen) en waarom je mensen zomaar uit je tent mag zetten. Een wereld ging voor me open; een barmanager kan je zonder pardon uit zijn tent zetten - een reden hoeft hij/zij niet te geven. Als jij dan vervolgens de bar niet verlaat, omdat je het er niet mee eens bent oid, ben jij de schuldige en kan er een boete uitgeschreven worden door de politie. Een vreemde drank wetten wereld en allemaal ontstaan doordat heel veel Australiërs hier binge drinken. Naja Australiërs.... Zo mag ik ze eigenlijk niet noemen, het zijn voornamelijk de migreerde Schotten, Ieren en Engelsen die het voor de meeste hier "verpesten". Ach ja, aan de andere kant heeft het ook z'n charme - hun humor wordt droger met de minuut.

Terug naar het diploma, deze kun je halen door een training bij te wonen van 8 uur of via internet. Natuurlijk kies ik het liefst de makkelijkste weg en dus besloot ik online te starten met de cursus. M'n iPad mini is een fijn ding maar redt het toch net niet van een computer. Gelukkig mocht ik Lisette haar laptop lenen zodat ik om 1700 uur een keer kon starten met de training. Toen ik net deel 1 had afgesloten belde Lisette mij. Zij werkt bij restaurant The Hill in North Bondi en er was een dame uitgevallen, of ik kon komen werken. SURE! :) Snel eten gemaakt en hop hop naar werk. Voor mij is het alweer een hele tijd geleden dat ik in een restaurant gewerkt had dus was het eerste uurtje een beetje zenuwachtig. Bedienen is net als fietsen, je verleerd het niet, en liep ik om 02.15 uur met $81 in de zak + zeer tevreden manager naar buiten. Ik mocht zeker nog een keer terug komen! :) Fijn begin van het weekend.

Op zaterdagochtend schrok ik 's ochtends wakker omdat ik een enorme brand lucht rook. Ik dacht dat de keuken in de fik stond, gelukkig was het tegendeel waar. Meteen even de tv aangezet om te kijken of er iets over werd gezegd. Ter preventie heeft de brandweer in de Blue Mountains een (extra) gedeelte in de hens gezet om zo de algehele brand onder controle te krijgen. Natuurlijk houdt dit de Australische sporter niet tegen - heb meerdere mensen zien hardlopen terwijl ik de overkant van de weg niet eens kon zien door de intense rookwolken. Je kunt ook één stap te vergaan/doorslaan. M'n RSA had ik gisteren niet af kunnen maken dus kon de tijd prima binnen besteden met nuttig werk. Na 3 uur was het diploma'tje binnen :) De rook trok langzaam weg en het was tijd voor het eerste auto bezoekje. Lianne en ik willen namelijk met een eigen auto rond trekken door Australie zodat we echt onafhankelijk zijn en zelf kunnen kiezen wie wat waar. Omdat ik de keuze niet alleen wilde maken ging Demitris met mij mee. Een Nederlandse jongen die voor de Starwood keten werkt en een oud studiegenoot van Agnes is. Ik moest voor de eerste keer links gaan rijden.... Koud zweet op m'n rug maar het ging helemaal goed :) Rotonde'tje van links pakken en rechts afslaan met een grote boog; het wend allemaal vanzelf. De auto was in iets te brakke status dus de NEE keuze was snel gemaakt.

Van autorijden krijg je honger, de fish market van Sydney was om de hoek. Paar oestertjes soldaat gemaakt om vervolgens te vertrekken naar hotel 1888. Ook Agnes haar laatste werkdag in Sydney was aangebroken. Prachtig hotel!! Van hip hotel naar chique appartementen complex (à la New York) want er moest een borrel gedaan worden op dit heugelijke feit. Natuurlijk praat ik over Demitris z'n woning (Starwood flair/air hihi) en deze is midden in de stad. Tennis court op het dak, zwembad op de 1e verdieping en fitness ruimte op nummer 4. Wat wil een mens nog meer?! Na genoten te hebben van een pear cider en een vader zoon tennis les zijn we bij de barbershop wat gaan drinken. Ook dit is een hidden bar, het lijkt net of je een kapperszaak binnen loopt tot dat de achterdeur open gaat. Ze hebben hier veel last van loze ruimtes die ze dan ook graag gebruiken voor grappige dingen. Echt, ik weet niet wat voor architecten ze hier hebben rondlopen maar nadenken over hoe je een oppervlakte zo goed mogelijk kan gebruiken en in kan delen kennen ze niet of misschien hebben ze het hier helemaal niet nodig. Kan het niet goed uitleggen, dus als je langskomt laat ik het je graag zien ;) Het was een leuke avond, en 's nachts samen met Agnes de bus gepakt terug naar huis.

Zondag 3 november was een luie dag. Het was bloedheet in Bondi dus ben, net routine, naar het strand gegaan. Op deze dag kreeg ik ook eindelijk het JA woord van de Kanker Stichting dat ik de volgende dag (maandag) vrijwilligerswerk mocht komen doen. Omdat dit helemaal aan de andere kant van de stad zit moest ik maandag vroeg op. Je merkt dan echt dat Sydney een enorme stad is, was maar liefst 1,5 uur onderweg! In 7 uur tijd, samen met een huismoeder, werkloze en scholiere, 453 kerstkaarten HAND geschreven voor kankerpatiënten, geld sponsoren en "bijzondere" betrokkenen. Kon m'n vingers aan het einde van de rit niet meer bewegen haha... Rond 4 uur als een gek naar het uitzendbureau gesjeesd omdat ik mij graag zsm wilde inschrijven zodat ik dinsdag kon gaan werken op de Melbourne Cup. Dit is een nationale feestdag in de staat Victoria waarin paardenraces centraal staan. Helaas eiste het uitzendbureau zulke vreemde kledingeisen dat ik het niet meer ging redden om er Protocol bureau waardig uit te zien. Alle winkels gaan hier om 18.00 uur dicht dus kon de juiste broek en schoenen niet halen. Missed chance! :( Baalde er goed van. Uiteindelijke terug gegaan naar huis en samen met Agnes gegeten en biertjes gedronken. Wederom een lekkere do to dag, welke ik met een goed gevoel afgesloten had.

Als je niet kan werken op een feestdag, dan ga je maar mee feesten met de menigte. En zo gezegd zo gedaan. Samen met Lisette, Sarah en Agnes hebben we ons paardenrace klaar gemaakt en zijn we in Beach Road Hotel aan de prosecco gegaan. De race duurde maar liefst 8 minuten en de winnaar was een "underdog". Er zijn hier een hoop mensen gok/paarden race verslaafd; altijd pijnlijk om iemand z'n geld te zien verliezen.... Rond een uur of 5 begon het personeelsfeestje van The Hill bij de barbie's van North Bondi. Ondanks dat ik er pas 1x gewerkt had was ik van harte welkom. Heel gezellig, iedereen een beetje beter leren kennen en de avond af getopt bij de local bar "Anchor". Naar het schijnt laten ze echt alleen bekenden/locals binnen van Bondi, dus vond het best tof om er tussen te staan ;) Kruipend naar huis!

Tijdens het avondje drinken gisteren hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om van Rose Bay naar Watson Bay te lopen (zo'n 12 km). Kan je vertellen dat ik dat met een brakke kop niet het meest ideale vond toen ik op stond. Maar aan mijn meeste gedane uitspraak wordt ook hier voldaan; 's avonds een vent 's ochtends een vent dus rond 13.00 uur Sarah, Lisette en Agnes ontmoet bij het wandelpad. Het was een prachtige tocht en na 4 uur was het tijd voor een wijntje bij het beroemde Watson Bay Hotel. Tijdens de wandeling werd ik gebeld door The Hill of ik kon gaan werken om 18.00 uur (een ander was te brak). Of course! Had er wel weer zin om wat cash te innen :) Het was een top avond, lekker druk, halve personeel had een mega kater dus mocht een hoop dingen zelf managen. Love it! Toen ik eindelijk in m'n bed lag voelde ik de beentjes (haha oud wijf) en ben ik heerlijk in slaap gevallen om vervolgens wakker te worden en er een luie dag van te maken. Er was slecht weer voorspeld voor de komende dagen dus ik vond dat ik moest genieten van de laatste zonnestralen. 's Avonds gedronken met Geoff, een Australiër die Lianne ontmoet heeft, om wat tips en tricks op te vragen voor onze reis en de aanschaf van een auto. Was een gezellige avond, waarbij ik wel 50x moest vragen "wat zeg je?!" & "je mompelt..." - aan het accent moet ik nog steeds wennen.

Vrijdag 8 november DDay!! Waarom? Het was de dag dat ik de auto voor onze trip uitkoos. Voor dat ik dat deed was ik even het centrum in gegaan om de juiste schoenen aan te schaffen voor het uitzendbureau werk. Alleen gaf die domme hut mij twee verkeerde winkels, voor de katse viool heen en weer gereisd - krijg steeds minder zin om te gaan werken voor die apaten.. Uiteindelijk Agnes ontmoet om samen de auto te bekijken. Agnes heeft in 2012 rondgereisd in Australie en kon in ieder geval wat adviezen geven. Daarnaast gaat ze de eerste twee weken mee op onze trip, kon ze alvast een goede schatting maken of haar hele hebben en houwen in de auto zou passen ;) Eenmaal aangekomen bij de auto was de eerste indruk goed. Alleen ging deze keer het proef ritje wat minder soepel; tot twee keer toe aan de verkeerde kant van de weg. Oeps! Gelukkig was het een rustige wijk dus heb niemand in gevaar gebracht ;) Auto reed lekker, robuust ding en voelde goed. Na het ritje met Agnes wat dingen opgezocht over auto regels hier - lang verhaal kort het is qua APK keuringen ed wat vreemd gesteld hier, daarnaast heeft iedere staat ook weer andere regels. Ik kan je wel vertellen dat toen ik het besluit maakte om JA te zeggen echt verschrikkelijk (spannend) vond. Zojuist m'n eerste auto gekocht! En dat doe ik nooit meer zonder een man erbij. Het was een "exhausting" day, vol spanning en sensatie dus kon niet wachten om na het eten m'n bed op te zoeken.

De volgende dag het geld gehaald en de auto betaald. Omdat ik mij wat onzeker voelde om te rijden waren Ged en Ann (de mensen waarvan ik de auto kocht) zo aardig om mij naar huis te rijden en de auto daar te parkeren. Het was een slopende dag - zoveel zorgen gemaakt om de auto want vond het toch best a relaxt dat Lianne hier niet bij was. Gelukkig kwam Lisette me thuis halen om naar een huis feest te gaan in Tamarama Beach. Ik heb nog nooit zo'n vet beach house gezien en zoveel dronken mensen. Haha! Was weer een avondje om je ogen uit te kijken. Leed vermaak heet dat toch? ;)

Zondagochtend kwam het met bakken de hemel uit in Bondi. Geoff had mij uitgenodigd om naar Newtown markets te gaan, een community festival in de wijk (verrassend) Newtown. Toen het eindelijk een beetje droger werd ben ik op de bus gestapt om twee uur later in de massa's mensen aan te komen. Geoff stond te wachten met Anthony - een vriend van hem. Gedrieën biertjes gedronken, markt afgestruind en lekker gegeten. Voor ik het door had was het donker en moest ik nog de helse tocht naar huis. 3,5 uur later kon ik eindelijk op m'n bed ploffen; nogmaals wat een intens grote stad is Sydney toch!!

De laatste week voor Lianne haar terugkomst heb ik een hoop dingen af kunnen tikken. M'n kleding voor het uitzendbureau werd eindelijk goed gekeurd (na 3x langs te zijn geweest), Duits verkleed feest gehad om de officiële opening van het Keulse carnaval te vieren, auto naar de garage gebracht voor een check up, musea gezien samen met Agnes & Lisette (museum of New South Wales + contemparary art museum), op het strand gelegen in Manly, cider gedronken bij Frankies, met Agnes de eerste dagen van de trip gepland en ijsje gegeten bij de lekkerste ijssalon van Bondi - Messina.

Op donderdag 14 november had ik een "rot" dag. Ten eerste kwam de auto terug van de garage en er waren een aantal dingen niet helemaal in orde, ten tweede had het uitzendbureau mij maandag beloofd de volgende dag te bellen en dat was (3 dagen later) nog niet gebeurd, waardoor ik nog steeds geen werk had. Aangezien we dinsdag al vertrekken had het voor mij weinig zin om nog voor hun te gaan werken. Dus ben langs gegaan en heb bedankt en tot ziens gezegd. De auto was een ander verhaal dus de rest van de dag gespendeerd met vaders op Skype. Paar goede tips en adviezen gekregen, waardoor ik 's avonds in ieder geval rustig kon gaan slapen en Lianne bij terugkomst, de volgende dag, kon verwelkomen met wat positiever nieuws. Rond een uur of 11 kwam ze aan op het treinstation. We zijn samen een koffietje gaan drinken om de laatste ins en outs te bespreken van zowel haar vakantie als mijn twee "zelfstandige" weken en natuurlijk de auto. We gaan een second opinion laten doen bij de garage naast ons huis en kijken aan de hand wat daaruit komt wat we doen. In ieder geval was het fijn om elkaar weer te zien! Bij thuis komst is Li gaan slapen en ik boodschappen gaan doen. Na het eten moesten we ons haasten naar de Opera Bar (naast Opera House) om het "afscheid" van Agnes te vieren. Haar tweejarig working holiday visa is voorbij en daarom is het, na onze trip, tijd om Australie gedag te zeggen. Een topavond waarbij we verrast werden met een intense vuurwerk show. Niemand wist waarom de vuurpijlen de lucht in vlogen maar het was prachtig! Kan me niet voorstellen dat het met oud & nieuw mooier is ;) In ieder geval had ik nu de beste plaats en heb ik daar geen $700 voor moeten betalen of 36 uur van te voren aanwezig te zijn met m'n slaapzak en koelbox.

Omdat we gisteren toch wel redelijk uitgepakt hadden plukten we daar zaterdag de vruchten van. AHUM. Onwijs slome dag gehad; eten, series kijken, op de bank in slaap vallen, eten, series kijken en weer naar bed. We love chilling! Op zondag was ook Agnes weer bij zinnen en hebben we haar gemeet bij een nieuw koffie tentje in Bondi. Nu we compleet waren hebben we de eerste twee weken van de reis doorgenomen. We hebben er allemaal ontzettend veel zin in en ik weet nu al dat het een top reis wordt.

Maandagochtend zijn we vroeg opgestaan om de auto naar de garage te brengen. Daarna kwam het volgende onderdeel; kampeerspullen. Zoals je weet moet je alvorens je gaat kamperen goed nadenken wat je allemaal mee moet nemen aangezien je totaal zelfvoorzienend moet zijn. We hadden een lijstje op gesteld wat we langzaam aan met twee karren hebben afgewerkt. Twee uur en viertien compromissen verder, $246 lichter, twintig plastic tasjes rijker stond we buiten. Geen idee hoe we alles mee kregen hebben met het OV maar het is gelukt. Eenmaal thuis onze tassen geordend en uitgezocht wat wel en wat niet van pas zou komen op onze trip. Gelukkig mochten we een aantal dingen laten staan bij Nathalia wat redelijk scheelde in gewicht. Lianne heeft nog een laatste avondmaal gekookt van de restjes die we hadden. Op het menu stond; sweet potato pancakes, groente en een gehaktbal. JAMMMIIEE! Ik voel me bevoorrecht, en het is echt heerlijk, om met een heuse chef te gaan reizen. Ongelofelijk wat zij klaar kan maken met maar een paar ingrediënten. En aangezien ik niet van koken hou en schoonmaken kan als de beste weten jullie natuurlijk allang wat onze rolverdeling gaat worden ;)

Australia here we come!!!