Sydney welcomes you!

There we go! Met m'n loodzware koffer en tas moesten Lianne en ik drie fikse trappen op. Eenmaal boven stond ik versteld van hoe mooi het appartement was. Voelt echt als een huis huis - thuis?! Ik heb mijn spullen uitgepakt, omgekleed en opgefrist. Lianne had een plankje en een hoekje in de kamer vrijgemaakt zodat ook ik alles kwijt kon. Na de bende gestructureerd te hebben zijn we in een minuut of 10 naar Bondi Beach gelopen. Ondanks dat het weer slecht was, vond ik erg prettig ivm jetlag, gingen we een "openlucht" wijntje drinken in een van de vele strandhuisjes. Net als in Amerika haal je ook hier drank bij de bottleshop, alleen waren de prijzen net even anders. Goedkoopste flesje slobber wijn is €7 (in de aanbieding) en een corona (wel gekoeld) voor €4,50. Hallo prijzig Australië!

Terwijl ik de eerst zeelucht inademde kwam Agnes aanlopen. Lianne en Agnes kennen elkaar van hun hotelschool stage in Bonaire en hebben sindsdien altijd contact gehouden. Na de fles wijn gedrieën soldaat gemaakt te hebben zijn we gaan eten bij Mad Pizza. Heerlijk gegeten en kon rond 19.00 uur echt geen boe of bah meer zeggen. Lianne en Agnes hebben mij bijna letterlijk in bed gedragen. Terwijl zij nog een ijsje ging halen en een drankje drinken lag ik al in een droom coma. Totaal uitgeput van de lange reis en de vreemde tijdzones.

Woensdag 23 oktober werd ik om 10.30 verward wakker. Waar ben ik? Hoe laat is het? Ohja, reality check - ik ben in Australië, ik woon voor twee weken in Bondi en ik heb het klokje rond geslapen. Maar waar is Lianne dan? Die zat al in de woonkamer te chillen en had er al een hardloop ronde opzitten. Na een douche en ontbijt was ik klaar voor de dag. Het was prachtig weer (heet zelfs) en Lianne wilde mij graag Bondi laten zien. We hebben de coastal walk gedaan; van Bondi naar Tamarama naar Bronte beach gelopen. Zo'n 8 km in totaal! Tijdens de walk kregen we een goede impressie van het jaarlijks evenement "sculptures by the sea" wat de volgende dag officieel zou beginnen. Er stonden allerlei kunstwerken in/op/naast de rotsen en sommige waren nog druk bezig met de opbouw van hun pronkstuk. Heel gaaf om te zien! Later in de week waren we blij dat we (onbewust) een dag voor de opening alles bekeken hebben, aangezien het sindsdien net een pelgrimstocht lijkt zo druk als het is.

Omdat de zee best ruw is hebben ze bij Bondi en Bronte zoutwater zwembaden. Bij Bondi moet je betalen en bij Bronte is het gratis. De meeste mensen trekken baantjes in deze baden maar "vrij" zwemmen is ook toegestaan zolang je de baantjes trekkers maar niet in de weg zit. De baden zijn uit de rosten gehakt en zien er tof uit. Omdat het zo heet was werd het tijd voor mijn waterdoop in het zwembad bij Bronte. IJSKOUD!!! Ik leek op een kat die in het water valt en probeert terug te zwemmen naar de kant. Lianne heeft zich helemaal suf gelachen! De Noordzee is ook wel eens 18 graden, en dat gaat prima, doordat dit oceaan water is voelde het als -18 graden. Brrrrrr! Nadat ik van de schrik was bekomen hebben Lianne en ik gechillt en geluncht bij (alweer) een leuk tentje. We hebben hetzelfde pad terug gelopen, tussendoor off road gegaan via de rotsen en geëindigd met een flesje wijn + zonsondergang op het strand bij Bondi. Er is hier één strandtent "Bucketlist" waar ze op woensdag paella verkopen voor $10 en een pitcher bier voor $15. Hurray! Terwijl we lekker aan het smikkelen waren schoven Lisette en Sarah aan. Lisette ken ik van de hotelschool en Sarah is een Duits meisje die hier journalistiek studeert. Met z'n vieren een leuke avond gehad totdat mijn wederom ogen dichtvielen. Je kunt er maar beter aan toegeven en dus lag ik om 22.00 uur in de bed. De tweede dag zat er alweer op! Het voelde nog steeds als vakantie :)

Donderdags heeft Li mij laten zien waar ik "goedkoop" boodschappen kan doen (Bondi Junction). Wat super fijn is, is dat de bus voor ons huis stopt en binnen 10/15 minuten bij de shopping mall is. Eenmaal aangekomen leek het net alsof ik in San Francisco was. Ook hier hebben ze een Westfield mall met dezelfde winkels - copy paste no time to waist?! :) Nadat we de boodschappen thuis gestalt hadden zijn we richting en door North Bondi gelopen waar we een bio bagel, koffie en smoothie genuttigd hebben. Zo passen we er helemaal bij want iedereen is hier enorm op health/sport/voedingssupplementen gericht. Het kan niet gek genoeg! Omdat Lianne late shift had bij restaurant "Hurricanes" zijn we naar huis gegaan om eten te koken (Thaise curry). Ik had de avond voor mezelf; prima vermaakt met het lezen van de Lonely Planet Sydney, het tweede waarbenjij verslag geüpload en vroeg m'n bed in.

Goede zet om die Lonely door te lezen want binnen nog geen 12 uur zag ik het Opera House real life! Vroeg uit bed gestapt voor de Sydney Tour o.l.v. Lianne :) Victoria building + klok gezien, Martins place, Circular Quay, Opera House, Harbour Bridge, Hyde Park en uiteindelijk door gelopen naar de wijk Sunny Hills waar we (wederom) organic hebben geluncht. Heel gek en tof om alles in het echt te zien, deed me beseffen dat de Olympische Spelen hier alweer 13 jaar geleden gehouden zijn. Toen zag ik alles op TV en droomde ik ervan het een keer zelf te gaan bekijken. Ik werd er even stil van.

Na de tour met de bus naar huis, Lianne moest om 16.00 uur werken en wilde daarvoor nog even chillen. Het was super mooi weer daarom besloot ik mijn alone time te spenderen op het strand. Heerlijk!!! Voelt net alsof ik weer in Scheveningen woon :) Boekje gelezen, thuis lekker gekookt, beetje tv gekeken en de eerste zoektocht naar banen gestart. Mijn cashflow houdt ervan om gespekt te worden ;) Rond 22.00 uur belde Lianne dat ze al klaar was met werken en of ik zin had om een drankje te doen. Had m'n ogen al half dicht hangen maar om uit het jetlag gevoel te komen is het goed om je een beetje aan te passen aan het leven hier. Hop hop op weg naar Hotel Bondi. Veel clubs/baren/biertuinen heten hier hotels (nobody knows why). Biertjes gingen er lekker in en uiteindelijk werd het een latertje nadat we mijn/de eerste echte Ozzies ontmoet hadden :) Verstond de helft niet; of dit nu kwam door de drank of door hun accent blijft een raadsel waar ik later nog wel achter zou komen.

Toen we zaterdagochtend wakker werden was geen van ons beiden top fit. Lekker rustig aan gedaan door uitgebreid te ontbijten, rustig een douche te pakken en ons 14 keer te verkleden. Om 16.00 uur werden we namelijk verwacht bij de 38 birthday bash van Nathalia ons huisgenootje. Iedereen gaat hier vrij "trashy classy" style uit - lees: korte rokjes/jurkjes hakken - waarbij Li en ik allebei geen fan zijn van het "trashy" deel. Op verkleedfeestjes na dan ;) Resultaat was absoluut "classy"en met high heels aan voelden we ons net een attractie. We torende, met onze 1.90m, boven iedereen uit :) Every brunette needs a tall blond on her side and vice versa!

De verjaardag in "hotel Beresford" was enorm gezellig. De vrienden van Nathalia ontmoet waaronder een gezellig Engels gay koppel - lachen, gieren, brullen. Tot dat ik op mijn schouder getikt werd door de manager. "You're drunk, could you please leave the venue?" Wat?!?!?! Het is 18.00 uur zit net m'n tweede glaasje wijn te drinken, en jij denkt dat ik dronken ben? HOEZO?! Net voor ik in discussie wilde gaan kwam Lianne aanlopen en suste de zaak. Het sloeg werkelijk nergens op en ik was echt stom verbaasd. Achteraf hoorde we dat dit soort dingen vaker gebeurd in clubs, heeft alles te maken met hun drank licentie. Ik denk dat ze m'n harde lach en stem niet echt konden waarderen en daarom werd ik gebombardeerd als het "zwarte schaap". Geen hoogstandje hospitality - voelde bijna als discriminatie aangezien er meerdere Ozzie's om mij heen zaten die goed aan het "binge" drinken waren (net zolang drinken tot je er bij neervalt). Maar goed, whatever, hebben we dat ook weer meegemaakt. We zijn de avond geëindigd in een andere bar met onze nieuwe gay friends. Hysterisch gelachen en gedanst!

Ain't no Sunday Funday without a good brunch! Lianne moest om 11 uur werken dus was het belangrijk om de buikjes rond te eten voordat we ook maar één stap buiten de deur zouden zetten. Toen ik op het strand aan kwam voelde het bijna als een soort routine en dus steeds meer als thuis. Starend naar de zee zat ik mij te bedenken dat ik hier echt ben, en dat ik er iets moois van ga maken. Daarom besloot ik om deze aankomende 2,5 week dingen te doen die ik nooit heb gedaan. Werk vinden in de horeca is namelijk toch wat lastiger dan ik dacht. Ik zat er aan te denken om part time in een winkel te gaan staan en vrijwilligerswerk te doen. Mooie research to do's voor de volgende dag! 's Avonds hebben we gegeten bij Lianne's werk. Erg lekkere spareribs gegeten (staan ze bekend om) en enorm veel korting ontvangen op de rekening. LIKE! Onwijs leuk om te zien hoe Lianne zich in zo'n korte tijd heeft kunnen bewijzen/laten zien - ze leek bijna onmisbaar! Ik was trots dat ze het zo ver geschopt heeft in twee maanden tijd. We zullen zien of we dit ook waar kunnen maken tijdens onze korte werkstops op onze trip......

Het welkomstournee zit er op, veel verschillende indrukken en heb het gevoel dat ik hier prima kan vertoeven tot 17 november. The eagle just landed.