Het boerenleven
Blijf op de hoogte en volg Irene
10 Januari 2014 | Australië, Bundaberg
De titel zegt het al... Holadijeej er staat ons een 7 daagse werkweek te wachten waar we alle aspecten van de sweet potatoe farm zullen gaan ervaren. Op zondag 15 december mochten we om 0700 uur starten en echt boerinnetje spelen. Het was namelijk tijd om wat aardappels te rooien - in het Engels "diggen". Tijdens het avondje uit met de collega's werden ze helemaal lyrisch van het idee ons te zien diggen omdat we lang en sterk zijn. We hebben natuurlijk schaterend mee gelachen ondanks dat we er geen voorstelling van konden maken. Toen we de farm jeep uitkropen stond Michael met de tractor en de aan vast gekoppelde digging machine op ons te wachten. Wat een opluchting! Werkelijk, wij dachten dat het rooien nog met een schop ging. Hahahaha!! Hup de digger op en na een korte uitleg kon het feest beginnen. We stonden met 7 man op de machine aan een lopende band. De tractor rijdt, en aan het begin van de digging trailer is een soort schijf die de grond in gaat om de aardappels uit de grond te halen. Die aardappels komen dan op een lopende band (met heel veel aarde) en onze taak was om de aardappels uit de aarde te vissen en op de andere lopende band boven ons hoofd te gooien. Die "boven je hoofd" band gaat over de tractor naar links of rechts, ligt er aan waar de andere tractor rijdt, en de aardappels vallen dan in de bins gevuld met water. Zodoende worden de knollen schoongemaakt van de resterende aarde die er nog aanhangt. De hele ochtend als een soort video game de sweet potatoes van de band gevist. We gingen echt als een raket, onder het aarde en zooi, zagen we dat zowel de boer als de andere backpackers enorm stonden te glunderen. Voor de boer fijn om te zien dat we hard willen/kunnen werken, voor onze collega's heel chill dat zij juist minder hoefde te doen aangezien wij steeds aardappels voor hun neus weg pikte. Haha.. Het was keihard werken en tevens een goede workout gezien het feit dat een sweet potatoe tussen de 50 & 1000 gram weegt. Nadat alle potatoes gerooid waren gingen we naar de packing shed om alles in te pakken in de juiste maten. Iedere dag zou je beter moeten worden maar schijnbaar ben ik een langzame leerling want nog steeds stond Carol als een zuur pruim op me te vitten. Whatever! Voor we het wisten was de eerste dag van zeven voorbij :)
Maandagochtend kwam er voor mij een lichtpuntje aan de horizon; een Duitse backpacker ging weg waardoor haar plek aan de draaitafel (heel ver weg van Carol) beschikbaar werd. Dikke YES voor mij! Die spot heb ik natuurlijk meteen in gepikt. En om het mezelf makkelijk te maken besloot ik om alleen maar voor de kanonskogels (size jumbo) te gaan waardoor ik super snel werd en de job dragelijker. Desondanks vraag ik je om een voorstelling te maken van 8 uur per dag opgesloten zitten in je eigen gedachtes met een radio station op de achtergrond die de hele dag dezelfde nummers draait. Ja ja, het farm leven gaat niet over rozen - zowel mentaal als fysiek 'zwaar' werk. But hey, it's all about the money :) Tegen het einde van de dag stonden we weer op de digger met z'n alle om een aantal rijen te rooien. Lianne en ik stonden naast elkaar helemaal achteraan als een gek te werken tot het noodlot toesloeg. Li wilde een aardappel die bijna van de band viel 'catchen' toen ze per ongeluk haar vinger tussen ijzeren lopende band stak. Ze roept me (die machine maakt wat lawaai) en laat d'r vinger zien. "Het gaat wel" zegt ze terwijl ik wit weg trok. Snel de digger af gesprongen en naar de tractor gerend voor de first aid kit. Deze werd me toe geworpen en Li van de machine af moeten schreeuwen (ze stond vol van adrenaline nog steeds op die machine te werken; gek!) om die vinger te verbinden. Zoals wel bekend ga ik al bijna out van een sneetje in m'n eigen vinger dus was best trots op mezelf dat m'n groep 8 eerste hulp diploma van pas kwam en haar middelvinger mooi heb verbonden. Gelukkig was het de laatste rij dus we mochten allemaal naar huis. Lianne wilde niet naar het ziekenhuis want "het ging wel". 's Avonds de halve apotheek leeg gekocht zodat we de wond in ieder geval schoon konden houden en netjes konden verbinden.
De nacht overleeft, Li een kussen onder haar hand, was het weer tijd voor werk. Vandaag zouden we de hele dag gaan pakken. In eerste instantie alles ok, tot dat Carol steeds aardappelen terug gooide in de draaitafel/bak die tegen Lianne haar vinger aan kwamen. Geen pretje natuurlijk en het huilen stond naderbij dan het lachen. Aan het einde van de dag Li toch kunnen overtuigen om naar het ziekenhuis te gaan. Er werd ons een jonge dokter, leek net een kleuterleidster met d'r dierenshirt, toegewezen. Die keek er naar en kreeg al een flauw vermoeden dat de vinger gebroken was. Na de röntgen foto werd dit ook bevestigd; het topje van de middelvinger was gebroken. Vanwege al het vuil op werk moest de wond eerst goed schoongemaakt worden met 9 spuiten. Ik werd vriendelijk verzocht te vertrekken voordat ik de patiënt zou worden ;) Haha... Wel heel rot om Li daar achter te laten. Alhoewel ken geen grotere bikkel!! Buiten gewacht tot ze met een gespalkte vinger naar buiten kwam. Ze was er weer helemaal klaar voor :)
En dat moest ook wel want woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag (18t/m21dec) waren lange dagen van minimaal 8 uur met de dig - pack - dig - pack routine. Kerst staat voor de deur dus zoveel mogelijk oogst moet binnen gehaald worden. Wat trouwens ook inhoudt dat we een aantal dagen vrij zijn waar we onze welverdiende centen goed aan willen besteden. Op naar het noorden van de oostkust! Donderdag middag onze trip naar Airlie Beach geboekt. Omdat het blauwe duiveltje ons flink heeft laten schrikken besloten we om de Greyhound (touringcar maatschappij) te pakken zodat we zeker weten dat we veilig en op tijd aankomen op onze bestemming. Dat laatste is zeer belangrijk aangezien we zondag vanaf Airlie Beach om 1300 uur met de boot naar de must see & do van Australië gaan; het spier witte strand "White Sundays".
Eindelijk zaten de 7 dagen er op; zaterdag 21 december tot 14.00 uur gewerkt en ons klaar gemaakt voor de trip. Op de boot mogen we geen tassen met ritsen meenemen dus alles (bijna niets bij ons) in twee plastic tasjes en een handige jute tas van Li gestopt. Aan het einde van de middag zijn we door Kylie & Glenn, vaste camping gasten, naar het busstation gebracht zodat we onze eigen auto veilig op de camping konden laten staan. De hele camping familie denkt met ons mee :) De bus zou om 1900 uur vertrekken, waar we besloten om wat te eten en te drinken in het hostel van onze collega's. Het was zo gezellig dat we de tijd bijna vergaten, net op tijd! Haha.. Vanwege de vele stops die de bus maakt zijn we in totaal 12 uur onderweg geweest. Exact 0700 uur, zondagmorgen, kwamen we als zombies de bus uitlopen de hitte in van Airlie. Nu eerst KOFFIE! Zo gezegd zo gedaan, om vervolgens in te checken bij het hostel. Bij de boottrip (georganiseerd door het hostel) zit een fijne deal; 3 dagen/2 nachten op de boot en daarna 2 "gratis" nachten in het hostel. De check in is tevens je aanmeldingsbewijs dat je op tijd bent voor de boot en definitief bevestigd dat je gaat. Omdat we nog zeeën van tijd hadden zijn we lekker in het park gaan chillen. Tegen 1200 uur naar de haven gelopen, zo'n 30 graden, waar onze mede boot genoten al stonden te wachten. Echt een mengelmoes van jong en oud - beide erg benieuwd hoe de driedaagse dobber zou worden. De kapitein en twee "matrozen" ontmoet, alles ingeladen en hup daar gingen we! Een prachtige tocht gemaakt van 6 uur en uiteindelijk aangelegd aan de andere kant van White Sundays. Na een lekker maaltje hebben we als groep een paar spelletjes gespeeld zodat de boel een beetje los kwam. Gezellige avond, alleen waren de oma's zo kapot van de reis dat wij op tijd ons bed in gingen.
Net als op zomerkamp werden we 's ochtends (maandag 23 december) om 0600 uur wakker gemaakt met muziek, potten, pannen en wat gebulder van de kapitein. Kom maar op met dat witte strand waar je je zilver weer kan laten shinen door het fijne zand, je je flink in moet smeren anders verbrand je in 5 min, een zonnebril een must is vanwege de felle weerkaatsing en je een body suit aan moet anders wordt je gebeten door kwallen. Per motor bootje werden we in 6 tallen naar het strandje gebracht waar we na een walk van 30 min door het gevaarlijke woud, heel veel dodelijke spinnen & slangen, bij White Heaven Beach zouden arriveren. Wij hadden het geluk om met 4 Zweedse jongen de boel te gaan verkennen. Hoezo geluk? Deze mannen zitten zo vol met humor dat je buik pijn doet en de tranen niet willen stoppen. Het strand was adembenemend mooi, bijna onwerkelijk. Een jaar geleden niet gedacht dat ik kerst in de hitte op een bloedmooi strand zou vieren. Om dit moment nooit meer te vergeten hebben Lianne en ik wat jaloersmakende (kerst) kiekjes geschoten ;) Een paar uur later werden we weer opgepikt door de motor boot om te gaan snorkelen en meerdere eilandjes te bezichtigen. Als echte snorkel buddy's plonsde we het water in opzoek naar een zeeschildpad. Binnen een kwartier was het raak! Zoooo tof :) Omgeven door door het Great Barrier Reef, prachtige vissen en Mary (wie weet was het dezelfde zeeschildpad als in Mon Repos ;)) verzopen we bijna van enthousiasme - de combi praten en een snorkel in je mond is geen winnaar hahaha.... 's Avonds op de boot weer spellen gespeeld en de groep werd steeds leuker. Dit was voor ons ook de avond waar we voor het eerst 'goon' gedronken hebben. Goon is een twee liter wijnpak welke zeer populair onder de backpackers aangezien je weinig voor veel krijgt. De smaak, sjah... Vergelijkbaar met canei maar dan zonder bubbels?! Hadden we die bubbels trouwens maar want Lianne haar moeder is vandaag hertrouwd :) Na een belletje naar huis kon het feest echt beginnen - cheeeerrsssss!
De volgende dag hebben we de terug tocht gemaakt naar Airlie Beach. Voor we weg voeren hebben we, om het af te leren, nog één keer gesnorkeld in het Great Barrier Reef. Na gisteravond was dat voor mij niet zo'n succes en gaf er al snel de brui aan. Li was net een waterratje en bleef de vissen net zolang lastig vallen tot ze oma handen kreeg. Rond een uur of 1300 legden we aan in de haven. Nog een laatste "group hug" en op naar het hostel! Ingecheckt en wel de stadsbus ingestapt om boodschappen te doen voor ons kerstmaaltje morgen. Dat was een hele onderneming aangezien heel Airlie Beach leeg gelopen was om de laatste puntjes op de i te zetten voor het kerstdiner. Wat een chaos haha... Eenmaal terug was het tijd voor bier en pizza. Helaas voor Li viel deze niet heel lekker, dus terwijl zij even ging liggen heb ik m'n tijd besteed met Skypen :) Later op de avond zou iedereen van de schiptrip naar de boulevard komen om vervolgens uit te gaan. Allen op gedoft en ready to go kregen we te horen dat de horeca zaken om 0100 uur dicht gingen vanwege kerstavond. Na een paar biertjes taaide iedereen af. Aan de andere kant deed dat onze nachtrust erg goed - we voelden ons topfit op kerstmorgen. Het was bloedheet so we took it tranquilo. Koffie'tje gedaan en besproken wat we zouden gaan doen de komende dagen. Onze bus zou morgen vertrekken naar Bundaberg terwijl we tot 2 januari vrij zijn. Samen met het geniale idee gekomen om alles om te boeken en een paar dagen naar Cairns te gaan :) Volgens ons eerst gemaakte plan zouden we naar Cairns rijden en dan via de outback naar Melbourne. Dat ging natuurlijk niet lukken met onze auto; rijden door de outback is een risicovolle onderneming waar je een betrouwbare auto voor nodig hebt. Greyhound gebeld en binnen een mum van tijd was ons bus ticket om geboekt! Wat is reizen en vrijheid toch fijn :) Heerlijke dag gehad, Li heeft het kerstmaaltje (lam salade) bereid en een mooie fles wijn opengetrokken. Rood wel te verstaan waarbij we allebei zoiets hadden; waar is die sneeuw?!?!?? Haha... 'S Avonds beide met het thuisfront gebeld en super excited naar bed. We hadden nooit gedacht dat we nog naar Cairns zouden gaan.... Mega veel zin in!!!
Surprise surprise om 0700 uur 's ochtends; de Zweedse mannen stapte dezelfde bus in. Na een lange prachtige busreis kwamen we om 2000 uur aan in Cairns. Het Nomads hostel kwam ons ophalen wat qua bagage niet echt nodig was, nog altijd waren we onderweg met 3 tasjes haha, qua afstand wel. Het hostel ligt iets buiten het centrum; mag niet baten ze hebben een 24 uur ophaal en breng service. Wat een luxe :) Cairns is voor vele backpackers het eindpunt van hun oostkust reis. Dit houdt in dat het vooral bekend staat om de goede feesten, net waar wij zin in hadden. Lianne kreeg van een vriend thuis de tip om naar de Woolshed te gaan. Een te gekke avond gehad waar we o.a. getrakteerd werden op de soepele dansmoves van een oma van 72 (ze scoorde er een nummer mee van 21 jarige haha), gratis champagne, shotjes en vooral heel veel plezier - mooie opening van onze Cairns trip :)
Op vrijdag 27 december werden we vrij brak wakker en met 30 graden buiten was dat niet echt een pretje. Desondanks wilde we in de korte tijd dat we hier zijn toch wel iets ondernemen. Na een ochtend duik in het zwembad zijn op het heetst van de dag naar Cairns CBD gegaan. Lekker rondgelopen, wat geshopt en gegeten, de lagoon gezien (je kunt niet in de zee zwemmen ivm zoutwater krokodillen) en kers op de taart een overheerlijk ijsje versnaperd. Eenmaal terug in het hostel weer een afkoelende duik genomen. Heerlijk leven! 's Avonds was het pub quiz night, was erg gezellig waar we de avond afgesloten hebben met een potje poulen.
Gisteren hadden we bij de receptie wat navraag gedaan over wat we konden gaan doen in Cairns. De meeste dingen, duiken/rainforest walks/bungejump, waren aardig duur waardoor we besloten om die te skippen. Het meisje aan de receptie gaf ons toen de tip om naar een strand te gaan in een heel klein badplaatsje (weet niet meer hoe het heet) ten noorden van Cairns. Als echte bak&braad liefhebbers konden we dit natuurlijk niet overslaan. Met handdoek en een boek stapte we de stadsbus in om 1,5 uur later bij de kustplaats afgezet te worden. Niet gelogen; wat een te gek idee!! Leek net of we in Frankrijk/Spanje/Portugal waren, echt een ontzettend fijne vibe. Plaatsje in de schaduw gevonden en rennen naar de zee gezien het zand zo heet was dat je je voeten zou verbranden. In de zee was een stuk ter grote van een voetbalveld afgebakend door een net. Ook hier zwemmen krokodillen, haaien en dodelijke kwallen rond waardoor "wild" zwemmen niet zo'n goed idee is. Tenzij je levensmoe bent natuurlijk. Maar dat zijn wij niet. Goed. Een top dag gehad met lezen, zwemmen, kletsen, lezen, zwemmen enzenz. Uiteindelijk hebben we de laatste bus terug gepakt en waren we rond 1900 uur weer in het hostel. Met de Zweedse mannen gegeten en ons klaar gemaakt voor een "dance the night away" avond uit. De Gilligans, de grootste club in combinatie met een hostel, moest er aan geloven. Wederom een toffe avond waar we salsa dans les hebben gehad, het Cairns nummer "Timber" helemaal plat gedraaid werd en we maar net op tijd waren voor de ophaal service van het hostel. Het was er weer eentje voor in de boeken! Minor detail.... Is het je opgevallen dat we niet meer uit clubs gezet zijn? ;) De bogan's in Queensland kunnen ons wel aan haha...
De laatste dag in Cairns was alweer aangebroken. Dit werd een hele lange dag aangezien de bus pas om 2300 uur zou vertrekken naar Bundaberg. Daarbij kwam het enige nadeel van hostels dat je geen late check out kan aanvragen. Dus om 1000 uur op, na een vrij korte nacht, lekker aan het zwembad gelegen en nog heel even het stadje in om de tijd te doden. 's Avonds weer met de Zweedse jongens gegeten en wat biertjes gedronken in het hostel. Eindelijk was het 2230 uur en werden we gedropt bij het bus station. 24 uur!! later werden we in Bundaberg afgezet. Kylie en Terry stonden ons op te wachten bij de bushalte. Zo lief dat ze ons ook weer kwamen halen! Tot onze verbazing was het, midden in de nacht, 28 graden. Sinds ons vertrek is hier een hittegolf geweest die voorlopig nog even blijft hangen. Dat worden zware nachten in ons tentje...
En of dit zo was, nadat we alles opgezet hadden en ons bedje indoken werden we om 0200 uur 's nachts wakker door hevig onweer. Li stapte de tent uit om de auto slaap klaar te maken toen de bliksem 100 meter van de tent insloeg. Beide keihard gillend rolde ik ook de tent uit en in nog geen 3 seconde tijd zaten we allebei veilig in de auto. What a nightmare!! Echt doodeng. De laatste dag van 2013, 31 december, zal nog lang in ons geheugen blijven. Natuurlijk allebei ontzettend slecht geslapen. Tijdens het ontbijt kwam de halve camping langs om te checken of alles wel ok met ons was. Paul (eigenaar) had zelfs overwogen om ons te komen halen en in hun huis op de bank te laten slapen. We kunnen hieruit stellen dat we officieel geadopteerd zijn door de camping :) Haha... 's Middags hebben we ons klaar gemaakt voor oudejaarsavond want om 1800 uur hadden we in het hostel afgesproken. Lianne kookte het avondmaal (Thaise curry) waar we met z'n 14en enorm van hebben gesmikkeld. Een goede bodem! De champagne, bier en goon vlogen om je oren; iedereen had er zin in :) Tegen half 12 liepen we naar de brug om het vuurwerk te zien. In Australië mogen alleen "officials" vuurwerk afsteken waardoor ik verwachtte dat het echt een uitbundig schouwspel zou worden. Niets was minder waar - om 0000 uur gingen er letterlijk 20 pijlen de lucht in & 'that was it'. Tegenvaller! Ach, mocht de pret niet drukken... HAPPY NEW YEAR! Als (bijna) eerste op de wereld mochten we proosten op een mooi 2014 :) Super leuke avond gehad! 2013 was het jaar waarin ik de beslissing maakte om ontslag te nemen en naar de andere kant van de wereld te vertrekken. Nog altijd geen spijt van, des te nieuwsgieriger ik word naar wat 2014 voor mij in petto heeft. Bring it on!!!
Sjah... 1 januari blijft 1 januari waar je ook bent in de wereld. Haha! In de middag eindelijk kracht gevonden om ons weer naar de camping te verplaatsen. Gerelaxt, ondanks de hitte, en Li toverde 's avonds een heerlijke maaltijd salade op tafel. Morgen weer boerinnetje spelen dus we gingen op tijd naar bed. Wegens de lange sluitingstijd van de boerderij hebben we ons aardig in het zweet moeten werken donder- en vrijdag. En door de hitte was het absoluut afzien. Daarnaast is er op de camping nergens verkoeling te vinden, geen fan, geen airco, geen zwembad, waardoor je lijf het constant warm heeft. Toen we op onze vrije dag zaterdag 4 januari wakker werden hield Li het niet meer; "We gaan NU naar het winkelcentrum". Het duurde maar liefst 5 uur tot we afgekoeld waren - het teken hiervan was dat onze tenen begonnen te bevriezen - en weer normaal konden functioneren. Ons lijf had het nodig!! Een heel erg goed idee :) Omdat we zondag ook vrij waren gingen we naar ons oh zo geliefde mon repos strand. Waar we de dag afgetopt hebben met een afhaal pizza. Jammmiieeee! Terwijl we zaten te smullen kwam een van de vaste camping gasten een praatje met ons maken. Hij vond ons bikkels; keihard werken en kamperen (zonder verkoeling). Om dit dragelijker te maken mochten wij zijn laptop lenen (zolang als we willen) om films te kijken. Als een kind zo blij!! Finally wat entertainment op de camping! Je begrijpt natuurlijk dat wij iedere avond aan de buis gekluisterd zullen zitten :)
Maandag 6 januari mochten we weer voor zes dagen aan de bak. Het wordt zo langzamerhand een routine klus ;) Het diggen en packen gaat hartstikke goed; we hebben een fijn team staan en iedereen weet wat die moet doen. Desondanks wordt Carol met de dag zuurder tegen ons en we hebben geen idee waarom. Schouders ophalen en door gaan!
Na dagen dezelfde routine vonden we het vrijdagmiddag na werk tijd voor een biertje. Samen naar Central gereden en zitten kletsen over de rest van de reis. Ondanks dat er centjes binnen komen zitten we beide niet heel ruim in het sop. We zouden 6 weken naar Nieuw Zeeland gaan, deze gaan we verkorten naar 3 weken. Speed dating the Kiwi's ;) Haha... Na deze beslissing besefte we tevens dat deze trip over 8 weken al over zal zijn! Wow! Eerst onze Australië reis afmaken ;) Nog twee weken werken voor we verder reizen naar het zuiden. Het aftellen is begonnen......
Maandagochtend kwam er voor mij een lichtpuntje aan de horizon; een Duitse backpacker ging weg waardoor haar plek aan de draaitafel (heel ver weg van Carol) beschikbaar werd. Dikke YES voor mij! Die spot heb ik natuurlijk meteen in gepikt. En om het mezelf makkelijk te maken besloot ik om alleen maar voor de kanonskogels (size jumbo) te gaan waardoor ik super snel werd en de job dragelijker. Desondanks vraag ik je om een voorstelling te maken van 8 uur per dag opgesloten zitten in je eigen gedachtes met een radio station op de achtergrond die de hele dag dezelfde nummers draait. Ja ja, het farm leven gaat niet over rozen - zowel mentaal als fysiek 'zwaar' werk. But hey, it's all about the money :) Tegen het einde van de dag stonden we weer op de digger met z'n alle om een aantal rijen te rooien. Lianne en ik stonden naast elkaar helemaal achteraan als een gek te werken tot het noodlot toesloeg. Li wilde een aardappel die bijna van de band viel 'catchen' toen ze per ongeluk haar vinger tussen ijzeren lopende band stak. Ze roept me (die machine maakt wat lawaai) en laat d'r vinger zien. "Het gaat wel" zegt ze terwijl ik wit weg trok. Snel de digger af gesprongen en naar de tractor gerend voor de first aid kit. Deze werd me toe geworpen en Li van de machine af moeten schreeuwen (ze stond vol van adrenaline nog steeds op die machine te werken; gek!) om die vinger te verbinden. Zoals wel bekend ga ik al bijna out van een sneetje in m'n eigen vinger dus was best trots op mezelf dat m'n groep 8 eerste hulp diploma van pas kwam en haar middelvinger mooi heb verbonden. Gelukkig was het de laatste rij dus we mochten allemaal naar huis. Lianne wilde niet naar het ziekenhuis want "het ging wel". 's Avonds de halve apotheek leeg gekocht zodat we de wond in ieder geval schoon konden houden en netjes konden verbinden.
De nacht overleeft, Li een kussen onder haar hand, was het weer tijd voor werk. Vandaag zouden we de hele dag gaan pakken. In eerste instantie alles ok, tot dat Carol steeds aardappelen terug gooide in de draaitafel/bak die tegen Lianne haar vinger aan kwamen. Geen pretje natuurlijk en het huilen stond naderbij dan het lachen. Aan het einde van de dag Li toch kunnen overtuigen om naar het ziekenhuis te gaan. Er werd ons een jonge dokter, leek net een kleuterleidster met d'r dierenshirt, toegewezen. Die keek er naar en kreeg al een flauw vermoeden dat de vinger gebroken was. Na de röntgen foto werd dit ook bevestigd; het topje van de middelvinger was gebroken. Vanwege al het vuil op werk moest de wond eerst goed schoongemaakt worden met 9 spuiten. Ik werd vriendelijk verzocht te vertrekken voordat ik de patiënt zou worden ;) Haha... Wel heel rot om Li daar achter te laten. Alhoewel ken geen grotere bikkel!! Buiten gewacht tot ze met een gespalkte vinger naar buiten kwam. Ze was er weer helemaal klaar voor :)
En dat moest ook wel want woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag (18t/m21dec) waren lange dagen van minimaal 8 uur met de dig - pack - dig - pack routine. Kerst staat voor de deur dus zoveel mogelijk oogst moet binnen gehaald worden. Wat trouwens ook inhoudt dat we een aantal dagen vrij zijn waar we onze welverdiende centen goed aan willen besteden. Op naar het noorden van de oostkust! Donderdag middag onze trip naar Airlie Beach geboekt. Omdat het blauwe duiveltje ons flink heeft laten schrikken besloten we om de Greyhound (touringcar maatschappij) te pakken zodat we zeker weten dat we veilig en op tijd aankomen op onze bestemming. Dat laatste is zeer belangrijk aangezien we zondag vanaf Airlie Beach om 1300 uur met de boot naar de must see & do van Australië gaan; het spier witte strand "White Sundays".
Eindelijk zaten de 7 dagen er op; zaterdag 21 december tot 14.00 uur gewerkt en ons klaar gemaakt voor de trip. Op de boot mogen we geen tassen met ritsen meenemen dus alles (bijna niets bij ons) in twee plastic tasjes en een handige jute tas van Li gestopt. Aan het einde van de middag zijn we door Kylie & Glenn, vaste camping gasten, naar het busstation gebracht zodat we onze eigen auto veilig op de camping konden laten staan. De hele camping familie denkt met ons mee :) De bus zou om 1900 uur vertrekken, waar we besloten om wat te eten en te drinken in het hostel van onze collega's. Het was zo gezellig dat we de tijd bijna vergaten, net op tijd! Haha.. Vanwege de vele stops die de bus maakt zijn we in totaal 12 uur onderweg geweest. Exact 0700 uur, zondagmorgen, kwamen we als zombies de bus uitlopen de hitte in van Airlie. Nu eerst KOFFIE! Zo gezegd zo gedaan, om vervolgens in te checken bij het hostel. Bij de boottrip (georganiseerd door het hostel) zit een fijne deal; 3 dagen/2 nachten op de boot en daarna 2 "gratis" nachten in het hostel. De check in is tevens je aanmeldingsbewijs dat je op tijd bent voor de boot en definitief bevestigd dat je gaat. Omdat we nog zeeën van tijd hadden zijn we lekker in het park gaan chillen. Tegen 1200 uur naar de haven gelopen, zo'n 30 graden, waar onze mede boot genoten al stonden te wachten. Echt een mengelmoes van jong en oud - beide erg benieuwd hoe de driedaagse dobber zou worden. De kapitein en twee "matrozen" ontmoet, alles ingeladen en hup daar gingen we! Een prachtige tocht gemaakt van 6 uur en uiteindelijk aangelegd aan de andere kant van White Sundays. Na een lekker maaltje hebben we als groep een paar spelletjes gespeeld zodat de boel een beetje los kwam. Gezellige avond, alleen waren de oma's zo kapot van de reis dat wij op tijd ons bed in gingen.
Net als op zomerkamp werden we 's ochtends (maandag 23 december) om 0600 uur wakker gemaakt met muziek, potten, pannen en wat gebulder van de kapitein. Kom maar op met dat witte strand waar je je zilver weer kan laten shinen door het fijne zand, je je flink in moet smeren anders verbrand je in 5 min, een zonnebril een must is vanwege de felle weerkaatsing en je een body suit aan moet anders wordt je gebeten door kwallen. Per motor bootje werden we in 6 tallen naar het strandje gebracht waar we na een walk van 30 min door het gevaarlijke woud, heel veel dodelijke spinnen & slangen, bij White Heaven Beach zouden arriveren. Wij hadden het geluk om met 4 Zweedse jongen de boel te gaan verkennen. Hoezo geluk? Deze mannen zitten zo vol met humor dat je buik pijn doet en de tranen niet willen stoppen. Het strand was adembenemend mooi, bijna onwerkelijk. Een jaar geleden niet gedacht dat ik kerst in de hitte op een bloedmooi strand zou vieren. Om dit moment nooit meer te vergeten hebben Lianne en ik wat jaloersmakende (kerst) kiekjes geschoten ;) Een paar uur later werden we weer opgepikt door de motor boot om te gaan snorkelen en meerdere eilandjes te bezichtigen. Als echte snorkel buddy's plonsde we het water in opzoek naar een zeeschildpad. Binnen een kwartier was het raak! Zoooo tof :) Omgeven door door het Great Barrier Reef, prachtige vissen en Mary (wie weet was het dezelfde zeeschildpad als in Mon Repos ;)) verzopen we bijna van enthousiasme - de combi praten en een snorkel in je mond is geen winnaar hahaha.... 's Avonds op de boot weer spellen gespeeld en de groep werd steeds leuker. Dit was voor ons ook de avond waar we voor het eerst 'goon' gedronken hebben. Goon is een twee liter wijnpak welke zeer populair onder de backpackers aangezien je weinig voor veel krijgt. De smaak, sjah... Vergelijkbaar met canei maar dan zonder bubbels?! Hadden we die bubbels trouwens maar want Lianne haar moeder is vandaag hertrouwd :) Na een belletje naar huis kon het feest echt beginnen - cheeeerrsssss!
De volgende dag hebben we de terug tocht gemaakt naar Airlie Beach. Voor we weg voeren hebben we, om het af te leren, nog één keer gesnorkeld in het Great Barrier Reef. Na gisteravond was dat voor mij niet zo'n succes en gaf er al snel de brui aan. Li was net een waterratje en bleef de vissen net zolang lastig vallen tot ze oma handen kreeg. Rond een uur of 1300 legden we aan in de haven. Nog een laatste "group hug" en op naar het hostel! Ingecheckt en wel de stadsbus ingestapt om boodschappen te doen voor ons kerstmaaltje morgen. Dat was een hele onderneming aangezien heel Airlie Beach leeg gelopen was om de laatste puntjes op de i te zetten voor het kerstdiner. Wat een chaos haha... Eenmaal terug was het tijd voor bier en pizza. Helaas voor Li viel deze niet heel lekker, dus terwijl zij even ging liggen heb ik m'n tijd besteed met Skypen :) Later op de avond zou iedereen van de schiptrip naar de boulevard komen om vervolgens uit te gaan. Allen op gedoft en ready to go kregen we te horen dat de horeca zaken om 0100 uur dicht gingen vanwege kerstavond. Na een paar biertjes taaide iedereen af. Aan de andere kant deed dat onze nachtrust erg goed - we voelden ons topfit op kerstmorgen. Het was bloedheet so we took it tranquilo. Koffie'tje gedaan en besproken wat we zouden gaan doen de komende dagen. Onze bus zou morgen vertrekken naar Bundaberg terwijl we tot 2 januari vrij zijn. Samen met het geniale idee gekomen om alles om te boeken en een paar dagen naar Cairns te gaan :) Volgens ons eerst gemaakte plan zouden we naar Cairns rijden en dan via de outback naar Melbourne. Dat ging natuurlijk niet lukken met onze auto; rijden door de outback is een risicovolle onderneming waar je een betrouwbare auto voor nodig hebt. Greyhound gebeld en binnen een mum van tijd was ons bus ticket om geboekt! Wat is reizen en vrijheid toch fijn :) Heerlijke dag gehad, Li heeft het kerstmaaltje (lam salade) bereid en een mooie fles wijn opengetrokken. Rood wel te verstaan waarbij we allebei zoiets hadden; waar is die sneeuw?!?!?? Haha... 'S Avonds beide met het thuisfront gebeld en super excited naar bed. We hadden nooit gedacht dat we nog naar Cairns zouden gaan.... Mega veel zin in!!!
Surprise surprise om 0700 uur 's ochtends; de Zweedse mannen stapte dezelfde bus in. Na een lange prachtige busreis kwamen we om 2000 uur aan in Cairns. Het Nomads hostel kwam ons ophalen wat qua bagage niet echt nodig was, nog altijd waren we onderweg met 3 tasjes haha, qua afstand wel. Het hostel ligt iets buiten het centrum; mag niet baten ze hebben een 24 uur ophaal en breng service. Wat een luxe :) Cairns is voor vele backpackers het eindpunt van hun oostkust reis. Dit houdt in dat het vooral bekend staat om de goede feesten, net waar wij zin in hadden. Lianne kreeg van een vriend thuis de tip om naar de Woolshed te gaan. Een te gekke avond gehad waar we o.a. getrakteerd werden op de soepele dansmoves van een oma van 72 (ze scoorde er een nummer mee van 21 jarige haha), gratis champagne, shotjes en vooral heel veel plezier - mooie opening van onze Cairns trip :)
Op vrijdag 27 december werden we vrij brak wakker en met 30 graden buiten was dat niet echt een pretje. Desondanks wilde we in de korte tijd dat we hier zijn toch wel iets ondernemen. Na een ochtend duik in het zwembad zijn op het heetst van de dag naar Cairns CBD gegaan. Lekker rondgelopen, wat geshopt en gegeten, de lagoon gezien (je kunt niet in de zee zwemmen ivm zoutwater krokodillen) en kers op de taart een overheerlijk ijsje versnaperd. Eenmaal terug in het hostel weer een afkoelende duik genomen. Heerlijk leven! 's Avonds was het pub quiz night, was erg gezellig waar we de avond afgesloten hebben met een potje poulen.
Gisteren hadden we bij de receptie wat navraag gedaan over wat we konden gaan doen in Cairns. De meeste dingen, duiken/rainforest walks/bungejump, waren aardig duur waardoor we besloten om die te skippen. Het meisje aan de receptie gaf ons toen de tip om naar een strand te gaan in een heel klein badplaatsje (weet niet meer hoe het heet) ten noorden van Cairns. Als echte bak&braad liefhebbers konden we dit natuurlijk niet overslaan. Met handdoek en een boek stapte we de stadsbus in om 1,5 uur later bij de kustplaats afgezet te worden. Niet gelogen; wat een te gek idee!! Leek net of we in Frankrijk/Spanje/Portugal waren, echt een ontzettend fijne vibe. Plaatsje in de schaduw gevonden en rennen naar de zee gezien het zand zo heet was dat je je voeten zou verbranden. In de zee was een stuk ter grote van een voetbalveld afgebakend door een net. Ook hier zwemmen krokodillen, haaien en dodelijke kwallen rond waardoor "wild" zwemmen niet zo'n goed idee is. Tenzij je levensmoe bent natuurlijk. Maar dat zijn wij niet. Goed. Een top dag gehad met lezen, zwemmen, kletsen, lezen, zwemmen enzenz. Uiteindelijk hebben we de laatste bus terug gepakt en waren we rond 1900 uur weer in het hostel. Met de Zweedse mannen gegeten en ons klaar gemaakt voor een "dance the night away" avond uit. De Gilligans, de grootste club in combinatie met een hostel, moest er aan geloven. Wederom een toffe avond waar we salsa dans les hebben gehad, het Cairns nummer "Timber" helemaal plat gedraaid werd en we maar net op tijd waren voor de ophaal service van het hostel. Het was er weer eentje voor in de boeken! Minor detail.... Is het je opgevallen dat we niet meer uit clubs gezet zijn? ;) De bogan's in Queensland kunnen ons wel aan haha...
De laatste dag in Cairns was alweer aangebroken. Dit werd een hele lange dag aangezien de bus pas om 2300 uur zou vertrekken naar Bundaberg. Daarbij kwam het enige nadeel van hostels dat je geen late check out kan aanvragen. Dus om 1000 uur op, na een vrij korte nacht, lekker aan het zwembad gelegen en nog heel even het stadje in om de tijd te doden. 's Avonds weer met de Zweedse jongens gegeten en wat biertjes gedronken in het hostel. Eindelijk was het 2230 uur en werden we gedropt bij het bus station. 24 uur!! later werden we in Bundaberg afgezet. Kylie en Terry stonden ons op te wachten bij de bushalte. Zo lief dat ze ons ook weer kwamen halen! Tot onze verbazing was het, midden in de nacht, 28 graden. Sinds ons vertrek is hier een hittegolf geweest die voorlopig nog even blijft hangen. Dat worden zware nachten in ons tentje...
En of dit zo was, nadat we alles opgezet hadden en ons bedje indoken werden we om 0200 uur 's nachts wakker door hevig onweer. Li stapte de tent uit om de auto slaap klaar te maken toen de bliksem 100 meter van de tent insloeg. Beide keihard gillend rolde ik ook de tent uit en in nog geen 3 seconde tijd zaten we allebei veilig in de auto. What a nightmare!! Echt doodeng. De laatste dag van 2013, 31 december, zal nog lang in ons geheugen blijven. Natuurlijk allebei ontzettend slecht geslapen. Tijdens het ontbijt kwam de halve camping langs om te checken of alles wel ok met ons was. Paul (eigenaar) had zelfs overwogen om ons te komen halen en in hun huis op de bank te laten slapen. We kunnen hieruit stellen dat we officieel geadopteerd zijn door de camping :) Haha... 's Middags hebben we ons klaar gemaakt voor oudejaarsavond want om 1800 uur hadden we in het hostel afgesproken. Lianne kookte het avondmaal (Thaise curry) waar we met z'n 14en enorm van hebben gesmikkeld. Een goede bodem! De champagne, bier en goon vlogen om je oren; iedereen had er zin in :) Tegen half 12 liepen we naar de brug om het vuurwerk te zien. In Australië mogen alleen "officials" vuurwerk afsteken waardoor ik verwachtte dat het echt een uitbundig schouwspel zou worden. Niets was minder waar - om 0000 uur gingen er letterlijk 20 pijlen de lucht in & 'that was it'. Tegenvaller! Ach, mocht de pret niet drukken... HAPPY NEW YEAR! Als (bijna) eerste op de wereld mochten we proosten op een mooi 2014 :) Super leuke avond gehad! 2013 was het jaar waarin ik de beslissing maakte om ontslag te nemen en naar de andere kant van de wereld te vertrekken. Nog altijd geen spijt van, des te nieuwsgieriger ik word naar wat 2014 voor mij in petto heeft. Bring it on!!!
Sjah... 1 januari blijft 1 januari waar je ook bent in de wereld. Haha! In de middag eindelijk kracht gevonden om ons weer naar de camping te verplaatsen. Gerelaxt, ondanks de hitte, en Li toverde 's avonds een heerlijke maaltijd salade op tafel. Morgen weer boerinnetje spelen dus we gingen op tijd naar bed. Wegens de lange sluitingstijd van de boerderij hebben we ons aardig in het zweet moeten werken donder- en vrijdag. En door de hitte was het absoluut afzien. Daarnaast is er op de camping nergens verkoeling te vinden, geen fan, geen airco, geen zwembad, waardoor je lijf het constant warm heeft. Toen we op onze vrije dag zaterdag 4 januari wakker werden hield Li het niet meer; "We gaan NU naar het winkelcentrum". Het duurde maar liefst 5 uur tot we afgekoeld waren - het teken hiervan was dat onze tenen begonnen te bevriezen - en weer normaal konden functioneren. Ons lijf had het nodig!! Een heel erg goed idee :) Omdat we zondag ook vrij waren gingen we naar ons oh zo geliefde mon repos strand. Waar we de dag afgetopt hebben met een afhaal pizza. Jammmiieeee! Terwijl we zaten te smullen kwam een van de vaste camping gasten een praatje met ons maken. Hij vond ons bikkels; keihard werken en kamperen (zonder verkoeling). Om dit dragelijker te maken mochten wij zijn laptop lenen (zolang als we willen) om films te kijken. Als een kind zo blij!! Finally wat entertainment op de camping! Je begrijpt natuurlijk dat wij iedere avond aan de buis gekluisterd zullen zitten :)
Maandag 6 januari mochten we weer voor zes dagen aan de bak. Het wordt zo langzamerhand een routine klus ;) Het diggen en packen gaat hartstikke goed; we hebben een fijn team staan en iedereen weet wat die moet doen. Desondanks wordt Carol met de dag zuurder tegen ons en we hebben geen idee waarom. Schouders ophalen en door gaan!
Na dagen dezelfde routine vonden we het vrijdagmiddag na werk tijd voor een biertje. Samen naar Central gereden en zitten kletsen over de rest van de reis. Ondanks dat er centjes binnen komen zitten we beide niet heel ruim in het sop. We zouden 6 weken naar Nieuw Zeeland gaan, deze gaan we verkorten naar 3 weken. Speed dating the Kiwi's ;) Haha... Na deze beslissing besefte we tevens dat deze trip over 8 weken al over zal zijn! Wow! Eerst onze Australië reis afmaken ;) Nog twee weken werken voor we verder reizen naar het zuiden. Het aftellen is begonnen......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
