Down South baby - Granny's on Nordic tour part 1

Zoals je hebt kunnen lezen in mijn vorige verhaal gaan Lianne en ik, als laatste deel van onze reis, voor 3 weken naar Nieuw Zeeland. Omdat dit land uit twee eilanden bestaat (noordelijk & zuidelijk) hebben we de weken opgesplitst; ongeveer 1,5 week het zuiden en 1,5 week in het noorden. In Sydney hebben we online een 15 (s)trippen kaart gekocht bij de bus maatschappij "Naked Bus" die ons naar alle bestemmingen zal brengen. Hoe men op de naam gekomen is is mij een raadsel, voor zo ver we weten worden we niet naakt in de bus verwacht. Haha!

3 februari; op naar de eerste stop Christchurch (zuidelijke eiland). Bepakt en bezakt stapte we de taxi in op weg naar het vliegveld. We waren er veel te vroeg, 3 uur van te voren, wat stiekem heel handig was. Lianne had namelijk overgewicht en mijn boarding pas wilde niet geprint worden. Haha! Een goed begin van de reis... Daar kwam nog eens bij dat er onduidelijk beschreven was of we nu eten kregen in het vliegtuig, wij naar de McD, dus voordat we überhaupt instapte waren we al misselijk. Waar gaat dit heen?! Haha.. Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten kregen we er pas echt zin in; splinternieuwe A320, de stewardessen zagen er prachtig uit en het instructie filmpje was gebaseerd/geïnspireerd op de Lord of the Rings (vanaf nu LOR). Volgens mij gaan we naar Nieuw Zeeland ;) Het was echt hysterisch, de tranen liepen over onze wangen van het lachen. Wat een mooie opening van dit avontuur! De hele vlucht verwend met lekkere drankjes, eten (couscous met zalm & een brownie na) en snacks. Jammer dat de vlucht maar drie uur duurde, we zaten net zo lekker :) Vanwege het tijdsverschil kwamen we om 2000 uur aan op Christchurch airport. Onze koffer lag al klaar en we konden zo doorlopen naar de douane. Samen naar de douanier gegaan om ons paspoort te laten zien en die 'domme' standaard douane vragen te beantwoorden. In NZ moet je kunnen aantonen dat je het land ook weer uit gaat, dus toen de mevrouw vroeg of we een ticket terug naar NL hadden zei Li "Canada?" en ik "Sydney?". Haha! Ze keek ons aan met een grote glimlach en zei; "Aha you girls are living the good life". Yes we do :) Eenmaal buiten hebben we de shuttlebus naar ons hotel gepakt. Het was jammer dat we aankwamen in het donker en op een maandag want de stad leek wel uitgestorven. Niet echt gek; drie jaar geleden is hier een zware aardbeving geweest waardoor 70% van de inwoners hun biezen hebben gepakt. Vele waren niet verzekerd waardoor het veel geld zou kosten om alle schade te herstellen. Ook ons hotel heeft zwaar geleden; drie jaar geen inkomen, keihard werken en veel vrijwillige handjes om alles weer in oude staat te herstellen. Het resultaat was dikke prima. Lang zullen we hier helaas niet blijven want morgen vertrekken we om 0900 uur naar Queenstown. Een onhandige planning van ons, helaas niets aan te doen. De shuttle bus chauffeur vertelde dat de must see de botanische tuinen waren. Laten die tuin nou net op 50 meter afstand van het hotel liggen :) De volgende ochtend om 0715 uur liepen we door het park. Het zag er aardig uit, ik ben sowieso niet zo'n fan van dat botanische gebeuren, en na een uurtje rond dwalen hadden we het wel gezien. Tijd voor ontbijt en koffie! Op de terug weg kwamen we drie jongens tegen die rechtstreeks uit de set van LOR leken te komen. In een soort van stomme verbazing vergeten om een groepsfoto te maken haha! In het café werd het nog leuker; een jongen (jaar of 11/12) in school uniform kwam binnenlopen (zie foto). Veel te schattig en ouderwets! Nadat we onze buikjes hadden gevuld waren we helemaal klaar voor de 9 uur durende rit naar Queenstown. En wat voor één!! Zet NZ op je bucketlist, het is werkelijk het mooiste land wat ik ooit gezien heb. M'n moeder zou zeggen "het is net een sprookje!" Eeuwige sneeuw, gletsjer meren, gemuteerde schapen, veel groen, prachtige heuvels - de set van LOR kwam tot leven. Echt prachtig! Rond een uur of 1800 uur kwamen we aan in Queenstown wat aanvoelde als een ski dorp. Compact stadje, omgeven door hoge bergen, veel drukte op straat en frisse lucht. Ons hostel was 600 meter de berg op (yay! not) en had een mooi uitzicht op het dal. Nadat we gesetteld waren boodschappen gaan doen, door het stadje gelopen, gekookt, gegeten en genoten van het uitzicht. Morgen onze eerste hike dus een rustig film avondje gehad.

Woensdag 5 februari werden we uitgeslapen wakker, klaar om die berg te beklimmen! Het was smerig koud (ijzige wind & bewolkt) maar dat mocht niet baten. Als echte hikers een bammetje gesmeerd voor onderweg en en appel in de tas. Vanaf ons hostel konden we een super stijle weg zien (70 graden) waar we gisteren nog grappen over maakte. Ehhh ja. En dat was pas deel 1 van stijl omhoog. Een easy walking track was het toch?! Het duurde een eeuwigheid voor we boven waren, maar eenmaal daar werden we getrakteerd op (weer) een prachtig uitzicht. Het was de klim zeker waard!! Terug beneden moesten we even gaan zitten omdat we allebei spaghetti benen hadden. We zaten er lekker in dus we besloten om ook nog even de 'lake walk' te doen. Eindelijk brak het zonnetje door wat het meer echt stunning maakte. De walk eindigde bij de haven wat vol stond met marktkraampjes en restaurantjes. Een wijntje hadden we wel verdiend! 's Avonds gegeten op het terras van een pub (beef curry voor $10 - winning) tot we het zo koud hadden dat we naar huis gingen. We waren gesloopt! En dat bleek wel, 12 uur later werden we pas wakker hahahaha... Vandaag is het Waitiki Day - de nationale feestdag van NZ. Lucky dat we beide 'speciale' dagen van zowel Ozzie als NZ mogen aftikken! Gisteren vertelde het meisje aan de receptie dat er festiviteiten waren rondom het meer en dat het een zonnige dag zou worden. Prima combi en ze had helemaal gelijk! Eerst koffie gedronken bij Joe's garage (hilarische eigenaar) en daarna aan het meer gaan chillen. We love the sun! Als budget backpacker betaamd hadden we onze lunch bij ons, biertje erbij, genieten maar :) Op een gegeven moment hoorde we muziek uit het park komen en hebben we ons daar naar toe verplaatst. Het was super druk en mega gezellig. Klap op de vuurpijl hebben we de haka gezien; dans van de Maouri. Echt heel tof! Rond 1800 uur gingen we naar huis want we gingen ons klaar maken voor mijn bday avond :) Gestart bij Queenstown's beroemde bar 1876. De biertjes gingen er lekker in! Daarna naar de below zero bar om toch even te herinneren hoe het is om je verjaardag in de kou te vieren ipv in bikini. Was echt heel erg tof! Alles was gemaakt van ijs, zelfs onze glazen, welke we na het drinken stuk mochten gooien. Yehes!! Uiteindelijk is het een kroegen tocht geworden, straal bezopen geëindigd met een burger bij de lekkerste burgerbar van Queenstown. Wat mij betreft van de hele wereld, heb nog nooit zo'n lekkere burger gegeten!!! Naar huis gerolt.... Wat een avond!!

Twee en een half uur later ging de wekker. Nog half dronken uit ons bed gesjeesd, koffer als een gek ingepakt en rennen naar de bushalte. We dachten namelijk dat we te laat waren, maar nee niet wij maar de bus chauffeur te laat. Voor niets zo gehaast!! Ach, we hebben 5 uur om bij te komen voordat we in Fox Glacier aankomen. Ook de trip hier naar toe was adembenemend. Bij de hostel balie checkte de eigenaar (Shane) ons in, super vriendelijke vent, die ons overigens wist te overtuigen dat we morgen moeten gaan skydiven. Op dat moment moesten we er niet aan denken, ons lichaam was de alcohol consumptie van gisteren nog aan het verwerken. Een enorm slome dag gehad, beetje rond gelopen op de main street, gegeten en films gekeken. Wat een nutteloze (verjaar)dag.... We worden te oud voor een avondje stappen!! Hahahaha

8 februari werd DE skydive dag!!!! Li maakte me om 0845 uur wakker. Ze was gaan rennen, en vertelde dat het weer er niet goed uit zag. Het was heel mistig, hopelijk klaart het snel op anders gaan we niet jumpen. Samen ontbeten en naar de skydive gelopen. Lianne was heel zenuwachtig (hoogtevrees), ik helemaal niet bijna gevoelloos. Eenmaal aangekomen werd ons verteld dat we moesten wachten tot het opklaarde. Gelukkig was het nog geen uur later een go! We kregen veiligheidsinstructies van onze instructeurs (Mark&Lianne + Nico&Irene); zeer ervaren heren en echte dare devils. Met onze gear aan stapte we het inimini vliegtuigje in met z'n vijfen. Voor Li was het extra spannend want zij was de uitverkorene voor een nieuw promo filmpje, waardoor ze ook als eerste moest springen. Hoe hoger we kwamen (stijl omhoog) hoe vetter ik het vond, alleen maar lachen en smilen. Het uitzicht was prachtig!! Op 12000 ft was het zover.... Op naar de vrije val van 45 seconden! Li ging er vandoor "plop" en toen was het mijn beurt. Uit het vliegtuig bundelend kreeg ik het Spaans benauwd. Ik keek naar beneden en dacht wat ga ik in hemelsnaam doen?!?! Ik wil niet meer....... 3,2,1 GO! Kak daar gingen we. Met m'n stomme kop bleef ik naar beneden kijken waardoor m'n lijf & longen aan het vechten waren met de luchtdruk. Resultaat? Na zo'n 15 seconde geen lucht en blinde paniek (de foto's spreken boekdelen) kon ik me eindelijk herinneren wat Shane zei; "als je geen lucht krijgt naar boven kijken". Potverdikkie wat een opluchting! Letterlijk. Ik kon eindelijk van het uitzicht genieten :) Fox Glacier is de tweede beste spot ter wereld om te skydiven en dat is zeker niet gelogen. Bergen, de gletsjer, de oceaan, strand - te gek! Voor ik het wist was het alweer over en stonden we op de grond :( In het busje terug waren we allebei vol adrenaline, Lianne riep alleen maar "ik wil nog een keeeeeer!!" Haha veel te leuk om te zien dat ze haar hoogtevrees heeft overwonnen :) Bij de hangar de foto's bekeken en natuurlijk keihard gelachen om die van mij. Door de boys thuis afgezet, excitment all over, en een lunch geklust. Omdat we nog de hele middag hadden zijn we naar Lake Matteson gelopen. Waar we dezelfde foto hebben kunnen nemen als waar Nieuw Zeeland beroemd om is; de weerspiegeling van de hoogste berg in het meer. Erg mooi gezicht! Na deze 14 km hike in de bloedhitte hebben we onszelf bij terugkomst getrakteerd op een alcoholische versnapering in de hostel bar waar het ieder biertje gezelliger werd. Met een groep de 'Sevens' (rugby toernooi) gekeken. Lianne haar vader rugbyt dus zij kon mij alle regels vertellen :) Lekkere hamburger gegeten en zitten kletsen met jan en alleman. Fijne afsluiter van een te gekke dag!

De halve nacht wakker gelegen omdat de stapelbedden van zo'n gare kwaliteit zijn dat als iemand zich om draait in z'n slaap het hele ding begint te piepen. Laat er nou net gisteren een 'terminator' ingecheckt hebben die niet kon stoppen met draaien... Half tam zaten we aan ons ontbijt. To do voor vandaag: de Fox gletsjer beklimmen. Een magische hike dwars door het regenwoud, rivierbedding overgestoken, watervallen gezien en uiteindelijk beloond met een prachtig uitzicht op de gletsjer. De sprookjes wereld bestaat echt ;) Helaas doet de global warming plus het gat in de ozon laag niet veel goeds - verwacht wordt dat er over 30 jaar geen gletsjer meer over is :( Bizarre gedacht die zeer waarschijnlijk werkelijk wordt waardoor Fox Glacier in de toekomst een spookstad is en de paden die we vandaag bewandeld hebben dicht gegroeid zullen zijn. Goed. Weg met de nachtmerrie, niet aan denken blijven genieten. De terugtocht was erg zwaar, we voelden onze benen nog van gisteren, dus blij dat we uiteindelijk weer in het dorp aankwamen. 's Avonds een maaltijdsalade gegeten en weer een film gaan kijken. De taartjes lager er om 2130 uur in!

Verrassend. Op 10 februari werden we weer heel chago wakker omdat we slecht geslapen hebben door de bedden. Onze spulletjes weer ingepakt, iedereen gedag gezegd en op naar de bus. Het zou een lange 10 uur durende rit worden naar Nelson (noorden van het zuider eiland). Geluk bij een ongeluk was de normale bus stuk waardoor Naked Bus een 5* touringcar car had gehuurd. Heerlijke leren stoelen, beenruimte zat, WiFi en chillen maar :) We hebben ons weer zitten vergapen aan Moeder Natuur. Ongelofelijke landschappen voorbij zien komen met uitzichten..... De een nog mooier dan de ander. Wat Naked Bus erg leuk doet is dat ze stops hebben bij allerlei hoogtepunten a long the way (gletsjer lakes, stranden, regenwoud, rotsen). Zo wordt de speed date met NZ optimaal benut ;) Tegen 1900 uur kwamen we aan op het droevige bus station van Nelson. De Lonely beschreef allerlei mooie woorden over deze stad, wij vonden het een vrij as grauwe uitstraling hebben. Toen we de exacte locatie van ons hostel opzochten bleek deze 1,5 km verder te zijn. Dat gaan we zeker niet lopen met 25kg bagage pp! De bus chauffeur om raad gevraagd, welke aangaf dat het hostel je kon komen halen als je van te voren belde. Belletje gepleegd en ons vervoer was onderweg. Samen met een stelletje staan wachten, half uur later waren we eindelijk op plaats van bestemming. Super aardige hostel eigenaar (hij bracht Li d'r tas zelfs naar de kamer) en het zag er allemaal tip top uit. Niet gek dat ze meerdere keren tot beste hostel in NZ verkozen zijn. Gauw boodschappen gedaan want we hadden honger. Terwijl we een overheerlijke pasta aan het klussen waren, kregen van twee USA meiden een groot stuk kaas en salade; de avond kon niet meer stuk. Lekker biertje d'r bij en om kwart voor 12 verzadigd in bed. 's Ochtends werden we wakker met de geur van de bakker; de hostel eigenaar had brood gebakken :) Super lekker en wat een goed begin van de dag! Het werd nog mooier... We mochten twee fietsen meenemen om Nelson te ontdekken. Na 3 maanden eindelijk weer op de fiets, zo fijn! Enige nadeel; we moesten een helm op. Daar gingen epie en epie hahaha... Even door het stadscentrum gefietst, koffie gedaan en daarna naar 'Centre of New Zealand'. Letterlijk het middelpunt van NZ wat aangegeven wordt door een kompas naald boven op de berg. Natuurlijk moesten we die berg op, voor een tergend lange 20 minuten stijl naar boven geklauterd met een traktatie op een te gek uitzicht op het Abel Tasman Park. De meeste toeristen boeken een trip naar dit park, helaas voor ons zat dat niet in het budget. Op naar het art museum! Heel klein creatief ding waar we binnen 30 minuten alles wel gezien hadden. Het was prachtig weer dus onze tocht vervolgd naar het strand. Nog nooit zo'n lange, brede, uitgestrekte vlakte van zand gezien. Het begon steeds harder te waaien waardoor we gezandstraald werden en dus besloten we om terug te gaan naar het stadje. Daar een biertje gedronken bij een toffe brouwerij voordat we weer naar huis gingen. Onze restjes van gister opgegeten, geskypt, gechillt en naar bed.

Allebei echt heerlijk geslapen, wederom van het verse brood gesmikkeld en ons klaar gemaakt voor de volgende bus reis. Op naar Picton waar we uiteindelijk met de ferry de oversteek naar het Noorder eiland gaan maken. De hostel eigenaar bracht ons naar het bus station waar ik, toen hij weg reed, besefte dat ik m'n jack had laten liggen. Paniek want in het noorden gaan we weer hiken en daar heb je echt een jas voor nodig. Snel het hostel gebeld in een restaurant en de man was zo lief om als een gek terug te rijden met mijn jack. Net op tijd voor de bus vertrok :) Pfieuw lucky bastard! Tegen 2en kwamen we aan in Picton. Ik had met het hostel afgesproken dat ze ons kwamen halen. Na 30 min gewacht te hebben zijn we gaan lopen, 4x gestopt onderweg om bij te komen en eindelijk stonden we aan de receptie balie. Hallo Atlantis! Een hostel vol met halfjes, postzegel likkers en vreemde zielen die in hun eigen sprookjes (onderwater) wereld zitten. Het is lastig uit te leggen maar er hing daar zo'n bizarre sfeer dat je zelf net zo getikt zo worden. Haha! Omdat we nog de hele middag hadden zijn we weer gaan hiken. Op naar de Marlborough Sounds - hoge bergen omgeven door bloedmooie natuur. Het was een pittige mooie hike, veel berg opwaarts, en na 4 uur besloten de terugtocht in te zetten via een andere route want we gingen mosselen plukken! :) Enige nadeel; de super scherpe keien trotseren. Hadden we maar van die lelijke (nu in de mode) badschoenen gekocht ;) Als kleine kinderen op de hurken het water in, en wat waren we trots toen de plastic zak vol zat met vers avondeten haha! Op naar ons wijntje en het boodschappen uur. Terug in het hostel Lianne de vrije loop gelaten in de wicked kitchen, en WAUW wat waren de mosselen goed gelukt! Ontzettend zitten smullen tot het voor ons te leip werd - iedere minuut die we langer doorbrachten in die ruimte zou ons dichter bij het gekkenhuis brengen. Weg hier en op naar de pub! Terwijl we daar lekker zaten kwamen wat locals een praatje maken, en goh wat een verassing ook die hadden een slag van de molen gehad. Geen idee wat hier in het water zit?! Hahaha...

Ondanks alle warrigheid werden we donderdag 13 februari uitgeslapen wakker :) Maar goed ook want vandaag zou een lange, slopende wachtdag worden; vanavond om 1900 uur maken we de oversteek met de ferry naar het noorder eiland. Beach time!! Ik lag in m'n bikini lekker te bakken terwijl Li het 'freezing cold' had in d'r dikke vest. Moet een grappig gezicht zijn geweest voor de voorbijgangers. Al schrijvende weet ik nog hoe we ons voelde; moe, bereisd, heimwee naar huis, even geen gesprekstof meer, klaar voor de laatste twee weken. En niet omdat we elkaar zat waren maar meer dat je je eigen plekje zo kan missen; je slaapkamer, je spulletjes, je routines, je familie en vrienden. Beseffen dat 'home is where heart is'. Nog eventjes :) Eerst het zuider eiland gedag zeggen en op naar het noorden! De ferry tocht was adembenemend mooi dwars door de Marlborough Sounds en uiteindelijk open zee. Een zeer waardig afscheid van het zuiden, waar we geleerd hebben dat moeder natuur ons echt heel wat te bieden heeft, global warming echt niet ok is en we stiekem ontzettende wandel liefhebbers zijn geworden omdat we vanwege onze lengte hetzelfde tempo aan kunnen houden - links, recht, links, rechts, links, rechts. Kom maar op met het vulkanische noorden!! De granny's zijn getraind.