Fired, fire, admire - Tour du Australian Sud

Het eerste woord van de titel zegt het eigenlijk al, Lianne en ik zijn voor het eerst in ons leven ontslagen. Per sms wel te verstaan; erg volwassen! Zoals ik in m'n vorige verhaal al vertelde vindt oma Carol ons niet zo aardig (het meest extreme voorbeeld; Lianne mocht geen extra schepje koffie pakken), wat z'n dieptepunt bereikt heeft. De reden die we kregen van Michael is dat hij nieuwe mensen uit het hostel kon halen. Wij denken nog steeds dat Carol hier de grootste stem in heeft gehad. Wat achteraf bleek is dat ze het oneerlijk vond dat wij op de camping stonden voor $80 per week en de andere backpackers $200 per week aan het hostel moesten betalen. Tsjah..... Denk dat zij geen idee heeft gehad hoe wij afgezien hebben in de dagelijkse 28 graden (24 uur per dag). Hoe rot we het ook vonden om niet meer geld binnen te halen, we moesten doorpakken en er niet te lang bij stil blijven staan. De trip naar het zuiden zal sneller beginnen dan verwacht :)

Voor dit alles gebeurde hadden we natuurlijk al een voor gevoel dat we niet heel veel langer meer op de boerderij zouden werken. Zaterdag 11 januari hebben we dan ook als een gek gevynd (aardappel stekjes plukken) om de laatste centen binnen te harken. Toen we thuis kwamen de landkaart erbij gepakt en besproken welke route we richting het zuiden (start Great Ocean Road) nemen. Als een echt race glamping team de coordinaten en slaap plekken besproken :) Content met de uitkomst hebben we aan het einde van de middag boodschappen gedaan en later op de avond naar het hostel gereden. Samen met Marcel & Neil een knallend leuke club hop avond gehad in Bundy - de niet wetende laatste wel te verstaan. Toen we zondag in het hostel wakker werden moesten we snel weg omdat de hostel eigenaar zou komen. Omdat onze koffers met kleding altijd in de auto staan besloten we naar het strand Mon Repos te gaan voor een zoute douche, omkleden deden we in de toiletten. De auto is letterlijk ons rijdende huis haha... Op zondagmiddag gaat iedereen van het hostel altijd naar het voetbalveld om de jongens te zien spelen. Na 10 keer een uitnodiging gehad te hebben was het nu eens tijd om ons gezicht daadwerkelijk te laten zien. Daarnaast ging Lianne mee doen; support was een must ;) Toen we aan kwamen kregen we de sms van Michael (ontslag). Iedereen leefde met ons mee en vond het ook een erg lullige manier van handelen. Zo schattig hoe snel je een "kleine" familie wordt met z'n allen. Caring is sharing! Lol. Uiteindelijk terug op de camping heerlijk gegeten en onze "pack and go" planning gemaakt. Dinsdag om 08.00 uur rijden we weg :) Voor dat dat plaats kon vinden moesten we eerst de auto 'sweet potatoe' vrij maken. Maandag de hele auto uitgepakt & schoongemaakt, alle zooi weggegooid, wassen gedraaid en boodschappen gedaan. Voor we het wisten was het al donker en gingen we nog 1x langs het hostel om gedag te zeggen. Het was een toffe ervaring, waar we onwijs leuke mensen hebben ontmoet. En stiekem was het best cool om aan het gehele proces van vyne tot de aardappel in de winkel ligt mee te werken. We hadden anders nooit geweten hoe het aardappel proces in z'n werk gaat ;) Daarbij er achter gekomen dat het boerenleven een lifestyle is die we niet nastreven in NL. Geen boer zoekt vrouw aanmelding van ons. Haha!

Dinsdag 14 januari 'spot on' om 08.00 uur in de auto. Alle vaste gasten en Paul+Diane gedag gezegd, er werd ons een fijne en vooral veilige reis toegewenst. "Dat jullie auto het maar vol mag houden!". Ehm ja, dank voor de reminder; daar ben ik namelijk ook erg benieuwd naar. Enfin, zorgen voor later. De eerste stop voor vandaag is Goondiwindi - een plaatsje op de grens van de provincies Queensland en New South Wales. Een zevenurige trip met als eindpunt een gratis (vrij afgelegen) camping. Geen stromend water, geen sanitair. Die hard kamperen dus. Ik stapte de auto uit en in nog geen 30 seconden zaten er 200 vliegen op me. Li, die nog in de auto zat, kwam niet meer bij! Australië en z'n plak vliegen; niemand die je ervoor waarschuwt voor je hier naar toe gaat terwijl het meest irritante een vlieg is die steeds op je komt zitten en niet te vangen is. Uiteindelijk gemanaged om de tent zonder vliegen er in op te zetten. Het eten daarentegen..... Breek ons de bek niet open. Na een prachtige zonsondergang en maanopkomst waren we om 2100 uur totaal gesloopt en gingen we naar bed.

Toen we om 0600 wakker werden en de tent uitkropen was het heel erg warm. Vanaf nu zullen we twee dagen door de outback van New South Wales reizen wat inhoudt dat er een tweebaans geasfalteerde weg is, een paar dorre bomen aan de zijkanten van de weg, iedere 100 km een klein stadje en hier en daar verdwaalde tankstations. Omdat we redelijk op schedule lagen besloten we om na 8,5 uur rijden te stoppen in Parkes. Waar we nèt het grootste evenement hebben gemist; Elvis day. Goh wat jammer! Tevens het enige waar dit stadje bekend om is, verder stelt het weinig voor. Onszelf getrakteerd op een verkoelende douche alhoewel het niet echt zin had, want eenmaal buiten zweette je je alweer helemaal kapot. We zitten (wederom) midden in een extreme heat wave met temperaturen tussen de 28 en 40 graden.... Dat worden pittige ritjes voor het duiveltje en ons (geen airco maar arko - alle ramen kunnen open).

En dat hebben we geweten...... Rond een uurtje of 9, donderdag 16 januari, net één uur onderweg was het al bijna niet meer te houden. Alvorens we aan kwamen op het eindpunt hebben we drie keer gestopt om onszelf en de auto een cooling down te gunnen. Uren door de outback in een oase gereden, je zou er gedesoriënteerd van raken. Uiteindelijk de provincie Victoria binnen gereden; wat een opluchting. Alles was weer groen en het voelde bijna alsof we Nederland waren. Beide van mening dat dit de mooiste staat van Australië is. In Shepparton gearriveerd besloten we om ipv gratis te kamperen een betaalbare camping te zoeken met sanitair (we needed it haha). Snel alles opgezet en het stadje in gegaan opzoek naar een airco. Van de McD naar een bruine kroeg - een ontzettend relaxte verkoelende avond gehad. Tot we de tent inkropen, hallo 27 graden!!! Ach onze lichamen konden niet meer dus wederom als een roos geslapen :)

De laatste lange rit begon om 0715 uur 's ochtends. We hebben er wat voor over om de hitte te ontlopen ;) Ontzettend goed op schema, fijne rit, radio aan heerlijk! Dachten we. Vanwege de aanhoudende droogte, hitte en sterke wind werd er op de radio gewaarschuwd voor bush fires. De uitleg van het tweede woord in de titel. Door het k** accent van de Ozzie's was niet verstaan waar, dus voor de zekerheid een stop gemaakt om te tanken en verdere info op te vragen. Terwijl Li aan het tanken was, werd ik door een meneer aangesproken vanwege onze Western Australia (provincie) kentekenplaat. "Waar reizen jullie heen? Er zijn bush fires vlakbij, de hele omgeving wordt waarschijnlijk geëvacueerd". Ik de kaart erbij gepakt zodat hij kon laten zien waar we precies waren en waar het vuur is. Het gebied lag precies op onze route :( Na een korte discussie samen over hoe we zouden gaan rijden besloten we uiteindelijk om ons plan om te gooien, geen risico's te nemen, en naar Warnambool te rijden ipv Portland. Een verkorting van onze zuidelijke trip desondanks veiligheid boven alles. Tijdens de rit naar Warnambool konden we de rook pluimen zien, ruiken en bijna voelen zo intens spannend als het was. Veel mensen zeggen dat als je een bush fire ziet je de hel gezien hebt (ook van ver af, je hoeft er niet naast te staan). En dat hebben we. Werkelijk zo bizar en eng om te zien. Geprobeerd om er een foto van te maken; de hele lucht was oranje rood met een grijze gloed van de rook. Om 1400 uur waren we blij dat we veilig en wel de zuid kust van Australië bereikt hadden. Tijd voor (welverdiende) ontspanning = het strand :) Ons tentje opgezet in de achtertuin van het hostel en hup hup de slippers aan. Prachtig strand omgeven door rotsen, een mooi voorproefje van de Great Ocean Road! Enige minpunt was dat de zandvlooien huishouden waardoor we er snel klaar mee waren. Boodschappen gedaan, gegeten en de eerste tennis wedstrijd van Australian Open gekeken.

18 januari; het was zo ver. Na dagen rijden konden we aan onze Great Ocean Road tweedaagse beginnen. Beide heel veel verhalen gehoord over hoe indrukwekkend het is. Absoluut niet gelogen.... Moeder natuur heeft een zicht gecreëerd wat je versteld doet staan van z'n beauty. Bij iedere stop genoten en flink wat foto's geschoten. Je moet je voorstellen dat er een weg door de duinen aangelegd is, er zijn geen huizen, en als je de "rotsen" wilt zien moet je afslaan en de parkeerplaats oprijden van de desbetreffende rots. Ze hebben allemaal verschillende namen waarvan de twaalf apostelen de meest beroemde is (brochure materiaal). Het plan was om na de apostelen een kampeer spot te zoeken in het regenwoud, wat vanaf dat punt zo'n 30 min rijden is. Alleen had het duiveltje andere plannen met ons voor. Op de parkeerplaats van de laatste stop voor de twaalf apostelen wilde de auto niet meer starten..... Sta je dan op de Great Ocean Road, de highlight op nog geen 2 km afstand, geen garage te vinden en niemand die een poot uitstak. Het beestje had al een beetje vreemd gedaan de afgelopen dagen, maar nu wisten we totaal niet waaraan het zou kunnen liggen. Tank zat vol, olie zag er goed uit 's ochtends, accu was niet leeg, en we hebben net een reparatie achter de rug die het verschil moet maken. Diepe zucht. Paniek in de ogen. Positief blijven denken. Li probeerde 'em nog één keer te starten EN JAAAA!!! Als een gestresste kip weg gereden en samen besloten om zsm naar de dichtstbijzijnde stad te rijden. Landkaart erbij gepakt, route uitgestippeld en -zeer belangrijk- blijven rijden. Geelong here we come! Zo zonde dat we de twaalf apostelen niet gezien hebben en tevens niet hebben kunnen genieten van onze trip door het regenwoud. Wie weet halen we het ooit nog in ;)

Na 2,5/3 uur intensief rijden kwamen we veilig aan op de camping in Geelong. Chapeau Li, ons toch mooi ff veilig 'thuis' gebracht. Wat een intense rit zeg..... Zo blij dat we in ieder geval in een stad zijn, welke nog beter, 2 uurtjes rijden van Melbourne ligt. Naast ons tentje even overlegd wat we willen gaan doen met de auto. Ondanks dat de auto raar doet willen we deze niet naar de garage brengen omdat we er dan sowieso geld in moeten pompen. We zijn nog maar 2 weken in Australië dus veel zin zou dat ook niet hebben. Daarnaast weten we uit ervaring dat het duiveltje van lange afstanden houdt, die korte vindt ze niks. Conclusie; we gaan rijden naar Melbourne (fingers crossed dat we het halen) en daar de auto proberen te verkopen via Gumtree (een soort marktplaats). Wie niet waagt wie niet wint, anders brengen we 'em naar de sloop misschien dat we daar nog wat centen krijgen. Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend foto's gemaakt van onze voiture en alle spullen die we 'cadeau' doen aan de nieuwe eigenaar. Je moet je advertentie natuurlijk zo aanlokkelijk mogelijk maken ;) En toen.... Moment suprème; kijken of de auto zou starten. Zonder problemen zoefde we weg! Naja, de eerste 10 min deed ze nog even gek daarna reed ze als een zonnetje. Rond 1300 uur kwamen we aan op de camping in het noorden van Melbourne. De receptioniste in Geelong had voor ons een plekje geregeld - echt een top camping. Snel alles uitgepakt, opgezet en ons klaar gemaakt om de stad te gaan verkennen. De tramhalte was 15 minuten lopen en zou ons binnen 20 minuten in hartje CBD brengen. Wat ben ik toch een groot fan van het OV :) Om de advertentie online te zetten hadden we internet nodig dus even bij de McD gaan zitten voor koffie, add online en off we go. Lekker door CBD rondgestruind, en uiteindelijk terug gegaan naar "de" leuke straat waar we doorheen reden met de tram. Bij een super leuke kroeg (black cat) een biertje en hapje gedaan. Verzadigd kwamen we 's avonds weer terug op de camping. Het was mooi weer overdag maar het koelde al snel af. Nu begrijp ik waarom er door Sydnezen (haha) wordt gezegd; "Melbourne is a great city, but the weather....." Nou, dat kan ons niets schelen want wat een te gekke stad! Geen wonder dat het plaats nummer 1 heeft in de ranking 'best city of the world'. Tijdens de tram rit kregen we al een goede indruk en na ons korte tripje vandaag heeft Melbourne er twee fans bij :) Het is zo anders dan Sydney. Veel makkelijker ingedeeld, leukere mensen/vibe, goed openbaar vervoer en alles lijkt binnen handbereik terwijl het toch een stad is van 4,3 miljoen! mensen. We gaan hier een paar hele leuke dagen beleven, dat is zeker :)

Maandag 20 januari was een ijskoude nacht in ons smurfenhuis. Gelukkig was Li zo slim om midden in de nacht ons extra dekje uit de auto te pakken waardoor het nog een beetje te doen was. We maken wel de uitersten mee!! Van bloedhitte naar ijspegels aan de tent haha... Die ochtend zouden we de eerste kijker voor de auto ontvangen. Spannend! Alles klaar gemaakt en boven aan de camping op hem gewacht. Hij had de auto en z'n makken al snel in de smiezen en wilde 'em niet kopen. Jammer, gelukkig beleven de reacties binnen stromen dus er komt vast nog een kijker deze week :) Je kunt niet altijd een lucky shot hebben. Na lunch tijd zijn we naar de wijk(en) Fitzroy & Brunswick gegaan. Deze staan bekend om hun creativiteit en hoog 'down to earth' gehalte. Coole graffiti, tweedehands winkels, toffe cafés, art shops, boekwinkels - heerlijk!! Aan het einde van de middags zijn we naar de rooftop bar gegaan om Doenya (hotello) en Tom (vriend van Lianne) te meeten. Trek de bubbels maar open!!! Onwijs gezellige avond gehad, pas om 2200 uur gaan eten en uiteindelijk op de bank van Tom beland. Maandagen zijn de nieuwe vrijdagen. Je begrijpt natuurlijk wel dat dit z'n tol eist, dinsdag waren we niets waard. Pas laat terug op de camping, wat gegeten en 's avonds de hele lange match Djokovic tegen Stan 'the man' gezien. Morgen gaan we zelf even een kijkje nemen op een van Melbourne's grootste evenementen; Australian Open.

We waren op tijd opgestaan en rond 11en kwamen we aan bij het tennispark, welke echt midden in het centrum ligt. Goede sfeer, bij een wedstrijd gaan kijken (weet niet meer welke) en daarna plaats genomen in de welbekende ligstoeltjes. Nog geprobeerd om kaarten te winnen voor de match Murray vs Federer maar helaas; niet gelukt! De hele dag tennis gekeken, de zon scheen in overvloed (ik moest natuurlijk weer wat raars verbranden - m'n hoofdhuid) en gerelaxt met een glaasje wijn. Love it :) Tegen 2100 uur koelde het enorm af, een uur later voelde we onze tenen niet meer. Tijd om naar huis te gaan! Het zou weer een koude nacht worden in ons tentje.....

Donderdag 23 januari zou het 28 graden worden dus besloten we om het strand van Melbourne (St. Kilda) onveilig te maken. Na een rit van 40 minuten zette de tram ons af bij de boulevard. En wederom was het verschil tussen het oh zo bekende Bondi (Sydney) snel te zien. Er werd muziek gespeeld, backpackers verkochten hun creaties & een leuke boulevard. Al met al een veel relaxtere sfeer. Beter dan dat zien en gezien worden gehalte in Bondi. Later sloten Doenya, een vriend van Doenya, Tom en een vriend van hem aan. Super dag gehad met z'n zessen die we uiteindelijk afgesloten hebben bij de St. Kilda markets. Vlakbij het strand is een klein park waar er allerlei standjes opgesteld stonden met eten, kleding, sieraden, dansleraar die een 'silent disco' dancing klas deed en andere bizarre dingen. Heel hippie Melbourne komt er op af wat de sfeer ultiem positief beïnvloedde. Zeker toen er vanuit het niets mensen uit verschillende culturen met verschillende instrumenten een heuse dans vloer creëerden. Afrikaanse trommels, gitaren, Arabische muziek instrumenten en saxofoons; iedereen van de market ging helemaal los. Nog een reden om van deze stad te houden :)

Ondertussen... Werd ik door drie heren plat gebeld om een afspraak te maken te auto te bezichtigen. Morgen zullen we drie kijkers mogen ontvangen! Met een feestelijk gevoel kwamen we laat terug op de camping. De volgende dag was D day; zullen we de auto verkopen of gaat die toch naar de sloop?! 's Ochtends gingen we nog even de stad in omdat we heel graag naar het beroemde art museum wilde. Eenmaal daar was deze gesloten voor renovatie :( Balen! Nog een paar uurtjes rondgedwaald in onze favo wijk Brunswick alvorens we rechtsomkeert maakte naar de camping. De auto weer "verkoop" klaar gemaakt en bovenaan de camping gewacht op de eerste kijker. Een Fransman kwam samen met een vriendinnetje het duiveltje bezichtigen. Na een paar vragen en een proefrit werd er even in het Frans geluld... Spanning aan onze kant..... En toen kwam het verlossende woord; "ik neem 'em, heb de auto morgen al nodig kan dat?!" YIIIHAAAAA!!! De deal geseald middels een handdruk en afgesproken om de volgende dag om 1100 uur te meeten bij een café vlakbij de tramhalte om de papieren te regelen het geld te ontvangen. Lianne was helemaal door het dolle heen, ik voelde me juist een slecht mens. Wat mij dwars zat is dat we weten dat we een auto verkopen die het niet meer lang vol gaat houden, danwel waar je veel geld aan reparaties kwijt bent, vond ik ontzettend oneerlijk/oplichterij. Onze eerste ruzie in 14 weken tijd was een feit. Gelukkig zijn we zo volwassen om ieders argumenten aan te horen en samen tot een beslissing te komen waar we beide tevreden mee zijn. Conclusie; de auto wordt morgen verkocht. De lucht was geklaard :) Om dit te vieren zijn we 's avonds naar de stad gegaan om tennis te kijken en een hapje te eten. Proost op onze vriendschap :) (en een zorg minder=de duivel en z'n makken)

Say goodbye to the camping life!! Toen we zaterdag 25 januari opstonden waren we vol energie. Geen zorgen meer over de auto, geen tent meer opzetten, geen luchtbed meer opblazen, weg uit de kou en op naar het comfortabele hostel leven :) We're ready! Natuurlijk wilde we de auto wel netjes afleveren dus naar de was straat gegaan om het hele ding uit te zuigen en op te poetsen. Zoals afgesproken om 1100 uur gezamenlijk een kopje koffie gedaan en de papieren ondertekend. Waar we er echter kwamen dat de man Le Coq heet van z'n achternaam... Hilarisch! Nadat we het geld hadden ontvangen, hebben we een taxi gepakt naar ons hostel. Daar even gechillt, geluncht en buiten rond gelopen - we zitten nu aan de zuid kant van de stad. Voor vanavond zijn we uitgenodigd om te gaan eten bij Annet; een kennis van de moeder van Lianne (om het simpel te houden). Annet is een van de eerste Nederlanders geweest die zo'n 40 jaar geleden samen met haar toenmalige man met de boot naar het avontuurlijke Nieuw Zeeland vertrok opzoek naar het geluk. Uiteindelijk is Nieuw Zeeland het niet geworden met haar man en woont ze nu al sinds jaar en dag in Melbourne. Ze was zo lief om ons te komen halen met de auto. Als een trotse oma met haar kleinkinderen zijn we eerst een ijsje gaan eten en daarna vertrokken naar haar appartement om heerlijk te smullen van kangaroe vlees (erg lekker) en verder een Hollandse pot. Een ontzettend leuke avond gehad, het voelde net alsof we bij onze eigen (amo ;)) oma op bezoek waren. Met een fijn familie gevoel in onze hostel bunk beds gedoken.

Net als ieder ander land heeft ook Australië een nationale feestdag waar zij hun "vrijheid" danwel ontdekking van het continent vieren. Ook wel Australia Day; lekker simpel. We waren op tijd op gestaan om de parade door de stad te zien en daarna te chillen in het park. Fantastisch om te zien dat Ozzie's letterlijk vanalles mee sjouwen om hun dag zo aangenaam mogelijk te maken. Generators voor muziek, tenten om schaduw te genereren, koelboxen zo groot als een koelkast, stoelen, ligstoelen, klapstoelen, krukken, kussens, dekjes, versieringen, bbq's, gasstelletjes en nog heel veel meer. Tegen het einde van de middag zijn we weer naar dezelfde pub gegaan om de finale van tennis te kijken. We zitten er helemaal in ;) Tom sloot ook aan en na de wedstrijd werd de pub omgetoverd tot een dansvloer. Ontzettend gelachen; kruipend naar huis. De volgende dag werden we pas om 1200 uur wakker. Op onze laatste dag in Melbourne was er nog een 'must do' die we af moeten tikken. Tom kwam ons halen met de auto om te gaan lunchen bij Lentil of Anything. Dit restaurant is onderdeel van de harikrisna beweging wat inhoudt dat je (een zelf te bepalen) donatie doet voor het eten ipv dat je betaald wat er op de kaart staat. In de prachtige tuin van het oude klooster super lekkere Indiaase gerechten opgepeuzeld. Tom liet zelfs nog even z'n bediening skills zien hahaha, zie foto. Omdat het weer erg warm zijn we naar de stopping mall gegaan zodat we konden afkoelen en er moest natuurlijk ook nog even geshopt worden :)

Lianne is als sinds het begin van ons reis een ondernemingsplan aan het schrijven om haar eigen horeca zaak te starten in 2015. Om haar ideeën mbt het concept te stimuleren proberen we zoveel mogelijk bij 'aparte' tentjes biertjes te drinken of iets te eten. Dit wil helaas niet altijd lukken omdat het niet in ons budget ligt, maar voor onze laatste avond wilde we graag even uitpakken. Naked for Satan it was!! Een ontzettend cool restaurant waar mooie wijnen de kaart prijzen en pincho's (kleine hapjes) geserveerd worden. Toen we neergestreken waren met ons eten en vino ontstond er een soort brainstorm sessie over Lianne haar toekomstige zaak. Prachtige avond gehad welke we op het dakterras van het restaurant, met een 360 graden view van Melbourne, hebben afgesloten. Wauw wat heeft deze stad veel te bieden.... WE ADMIRE YOU! Komen zeker nog eens terug :)

Hoe leuk we Melbourne ook vinden, onze vlucht naar Nieuw Zeeland zou over 6 dagen vertrekken vanaf het startpunt Sydney. Dinsdag 28 januari stapte we om 0700 uur de bus in om 's avonds om 2100 uur aan te komen op Central Station. Volgens Lianne waren we thuis haha :) We mochten bij Geoff slapen waar we beide naar uitkeken; eindelijk een normaal huis, luxe douche, keuken met alles d'r op & d'r aan en ruimte voor "onszelf". Heerlijk! Vanalles ondernomen; naar Bondi geweest, bij Nathalia de laatste spullen opgehaald, auto verzekering opgezegd, drankjes doen met Lisette, Nieuw Zeeland hostels en bus geboekt (in 60 stressvolle minuten), naar Manly geweest en verhalen van de reis ophalen. We hadden het niet verwacht, maar we hebben het toch mooi gedaan.... Het rondje Australië afgemaakt!! Veilig en wel meer dan 10000 km afgelegd in een land groter dan Europa, mooie avonturen beleefd, keihard gewerkt, afgezien in de hitte en kou, het oncomfortabele comfortabel maken, leven uit de achterbak en kers op de taart onwijs veel van elkaar en onze vriendschap geleerd. Missie 'de reddertjes in kangaroeland' is geslaagd :) We kijken heel erg uit naar het laatste deel van de reis; 3 weken fantasialand. Bring it on!!!