Up North honeyboo - Granny's on Nordic tour part 2
Blijf op de hoogte en volg Irene
26 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Ingecheckt en wel liepen we naar onze kamer. Hallo 8 mannen + 30 graden + zweetvoeten + IKEA wiebel stapelbedden! Ai dit wordt weer een slapeloze nacht.... Toen we 14 februari wakker werden wisten we niet hoe snel we weg moesten komen uit de stank, hitte en gekraak. Op naar het Te Papa museum een must do op de Wellington list. En wat was het te gek!!!!! We hebben maar liefst 5 uur rondgedwaald en nog hadden we niet alles gezien. In totale extase liepen we naar buiten; 'morgen weer?!' :) Onze stadstocht vervolgd naar de cable train om ons af te laten zetten boven op de berg. Een prachtig uitzicht over de stad :) Via de botanische tuinen naar beneden gelopen, waar we uit kwamen in een heel leuk straatje en toevallig bij de beste sushi tent van Welly. Onwijs zitten smikkelen! En zitten tobben over de nacht van morgen. Om de een of andere reden hebben we 1 ipv 2 nachten geboekt. In verband met een muziek festival plus dat het Valentijnsweekend is, zit alles vol. Op alle websites gekeken, naar VVV kantoor gegaan voor tips; niemand die ons aan een betaalbaar bed kon helpen. Er zat niets anders op dan een dag eerder naar Napier te vertrekken. De bus geboekt om er achter te komen dat ook daar alles vol zat. OH NOOO!! Gelukkig kregen we nog een laatste ingeving, namelijk de website airbnb. Hier bieden mensen hun huis of extra kamer aan voor een schappelijke prijs. We vonden huis eigenaar Brad die een bed/kamer aanbood voor $19 per nacht en na goedkeuring van z'n vriendin hadden we (na uren in spanning) eindelijk een slaapplek voor morgenavond. Op naar het bier! In de hostel bar gezeten en gegeten om onze dolle Valentijnsavond te vervolgen naar Cuba street - de uitgaans straat van Wellington. We hadden geluk dat het vrijdag was, een van de zijstraten was namelijk omgetoverd tot 'night markets'. Eten, muziek, dansen, rotzooi kraampjes, drukte alom :) Wat een gezellige bende! En als klap op de vuurpijl een vers gemaakte stroopwafel als dessert. JAMMMIIEE!! Een Nederlandse kiwi stond met drie vrienden flink te kokkerellen (zie foto). 's Avonds koelt het flink af, dus toen we het te koud kregen gingen we opzoek naar de bar 'Mighty Mighty'. Volgens de Lonely een bijzonder goede toko. Dat klopte wel, het was een combinatie van een rock café, carnaval en een Berlijnse bruine kroeg. Allerlei was hier naar toe gekomen voor een drankje en een dansje. Wij hebben lekker aan de bar gehangen en een fles rood besteld. Gewoon omdat het kan op Valentijnsdag. Haha! Top avond gehad :)
Natuurlijk werden we allebei brak wakker van de rode wijn. Wederom slecht geslapen, wat een ranzige kamer. Vandaag zouden we de (andere) berg gaan beklimmen maar besloten dat het niet zo'n goed idee was met een kater. Lekker rondgelopen door de stad, nieuwe schoenen gekocht, de mode is trwns hier hetzelfde als in NL, sushi gegeten en even gechillt in het hostel tot de bus kwam. Deze stopte gelukkig recht voor de deur :) Scheelde weer een halve hernia! Onze eerste bus ride door het noordelijke landschap voelde heel Hollands aan; landbouw, schapen, veel vlak. De maanopkomst was net een schilderij uit het Rijks, jammer genoeg geen mooie foto kunnen maken vanwege de reflectie (de maan lijkt dan net een kauwgomballetje). In het donker kwamen we aan in Napier. Brad zou ons komen halen alleen was de auto maar beschikbaar tot 21.00 uur. Laten we nou net om 21.15 uur aankomen... Naar zijn huis lopen was een kilometer of 5 - defintely no option. M'n moeder zegt altijd "brutalen hebben de wereld" dus uit de comfort zone gestapt en gevraagd waar de chauffeur heen zou rijden. Napier was het eindpunt waardoor er een kans was dat het bus depot misschien wel ergens in de buurt van dat huis zou zijn. Iedere meter telt ;) Hij gaf aan dat hij eerst even moest tanken alvorens hij naar de parkeerplaats zou rijden en deze lag op 1 kilometer afstand van onze bestemming. Wij met z'n drieën die immense touringcar in, lekker zitten kwekken over van alles en ineens zegt de man "welk nummer was het ook alweer?" DIT MEEN JE! Helemaal te gek, we konden hem wel zoenen (hebben we natuurlijk ook gedaan). Hallo Georges Drive nummer 47 :) Brad kwam naar buiten om ons met een grote glimlach te verwelkomen; "dat hebben jullie goed geregeld!" Hahaha... We voelden ons direct thuis in het huis, super aardige vent, fijne slaapkamer en on top of that had hij kip met patatjes voor ons gemaakt. "Dacht wel dat jullie honger zouden hebben". Mennnn dat was een understatement hahaha! Hele gezellige avond gehad, airbnb was een goede zet :) Tegen elven was het bed tijd, zn vriendinnetje Claudia zouden we de volgende dag ontmoeten. Long time ago; we mochten eindelijk weer naast elkaar liggen in het super comfi tweepersoonsbed. We gaan slapen als rozen, dat is een ding wat zeker is.
En of dat zo was, zondag 16 februari werden we uitgeslapen wakker. Heerlijk om weer eens een nacht te maken waarin je niet wakker wordt gehouden door anderen of stank. Rustig opgestaan, Claudia ontmoet en rond half elf besloten om te vertrekken. Ons hostel was (wederom) te ver lopen waardoor een taxi (alweer) de enige oplossing was. Geen idee wat we hebben met deze eikels, want ook deze vent reed een omweg. Joh als je het korte ritje niet wil hebben kom ons dan ook niet oppikken! Goed. Relax we zijn in Napier. Waarom eigenlijk? Ook dit stadje is jaren geleden getroffen door een verwoestende aardbeving. Destijds was het een doodnormaal dorp dat grenst aan een wijnstreek, niet echt iets bijzonders. Toen hadden ze nog geen idee dat wijn tastings hip zouden worden.... Enfin om Napier een toeristen hotspot te maken besloot de gemeente om de wederopbouw in jaren 70 style te doen. Dat is heel goed gelukt, werkelijk alles ademt art deco. De gebouwen, de klederdracht van de inwoners, de musea, het openlucht theater, de auto's, zelfs het eten + drinken in de cafés/restaurants is old school. En dit alles maakt dit stadje heel bijzonder en een must see in NZ omschreef de Lonely. Ja, dat klopt wel :) Ons hostel was een warm welkom, het hing vol met oude posters en een prachtig gebouw. De eigenaar was een geweldige horeca vent, zweet stond op z'n voorhoofd van het harde werken. Zoals we wisten zat het vol gisteren dus inchecken was nog niet mogelijk. De man had zoveel mensen te slapen gehad dat hij zelfs drie bedden in zijn eigen appartement neer had moeten zetten. "Ja kan moeilijk mensen buiten laten slapen". Held! Je verdient een pluim voor je hospitaliteit :) Onze bagage achter gelaten zodat we vogel vrij het stadje konden gaan ontdekken. Koffie gedronken, naar het VVV kantoor gegaan om onze wijntour te boeken, naar de art deco winkel voor souvenirs, kledingwinkels in om je te vergapen aan de prachtige kostuums, even naar het strand geweest, onze creativiteit de loop gelaten in een kralen winkel (resultaat 6 mooie armbanden) en een repetitie bekeken van de plaatselijke tap dansschool. Wat een fantastische vibe hier :) Om de dag af te sluiten een biertje gedronken bij de pub waar een mannenkoor aan de stamtafel zat te zingen. Iedere minuut wordt het hier leuker! Toen het donker werd naar huis gegaan, lekker bedje aangewezen gekregen, gegeten en een paar afleveringen van de serie 'Lie to me' gekeken. Super relaxte dag! De volgende dag zou wat minder relaxt beginnen. In het kort; m'n armband was iets te groot, om die te laten verkleinen moest ik bij betalen. Niet echt service gericht aangezien ze door het verkleinen voor $2,50 aan kralen terug zouden krijgen waardoor je in principe 'quitte' staat met elkaar. Vervolgens besloot ik het WiFi pakket van Telecom te kopen, word ik twee keer gecharged. Op naar de telecom winkel voor wat hulp. Met 8 man personeel in de winkel, volgens mij doen ze hier aan werkverschaffing, kon niemand mij helpen want ze hadden geen idee hoe die online WiFi aanbieding werkte. Okeeeee?! Interne communicatie kan beter. Dan maar de klantenservice bellen. In één uur tijd drie keer doorverbonden, drie keer hetzelfde verhaal, drie keer bij de 'verkeerde persoon' want ze wisten het allemaal niet. M'n maat was vol dus bij de laatste aangegeven dat ze mij maar moeten mailen over wat ze er aan gaan doen. Opgehangen en haasten naar het VVV kantoor want onze wijntour zou om 12.30 uur vertrekken. We waren op tijd en stonden netjes te wachten terwijl de klok verder tikte. Wat stond mij/ons nog meer de wachten vandaag? Om 12.50 uur nog steeds niemand die ons kwam halen. Net toen Li het VVV kantoor in wilde lopen kwam de gids eindelijk voor rijden. Brandon was de naam en hij kon aardig (over wijn) lullen. Onwijs leuke dag, drie verschillende wijnhuizen, met overheerlijke frisse wijnen ipv de Franse zware jongens en Lianne heeft het lekkerste flesje gekocht om te openen op de laatste avond. Na de trip naar de Ierse pub gegaan om nog even van de zon te genieten en de dag af te sluiten met een biertje. Haha! Toen het te koud werd zijn we weer naar huis gegaan. Door de vele alcohol consumpties hadden we niet echt honger, klein pita'tje gemaakt en ons in de bank genesteld voor (wederom) een paar afleveringen 'Lie to me'.
Stiekem toch laat gemaakt gisteren want vanmorgen moesten we haasten om op tijd bij de bus te zijn. Op naar Taupo! Binnen 2,5 uur gingen we van een schitterende 70s morgen naar een bewolkt stadje. Het hostel was ver lopen, bezweet kwamen we aan bij de receptie. Hallo! We zijn er. Ingecheckt en naar het VVV kantoor gelopen om wat info op te vragen. We hadden (Lake) Taupo in eerste instantie geboekt voor een skydive maar die box is al afgetikt in Fox Glacier. We hadden niet echt een idee wat hier verder te doen was. Uiteindelijk bleek dat de Huka watervallen een must see waren. Bueno! We gaan weer hiken :) De tocht was best pittig, veel stijl omhoog en stijl naar beneden, een verleidelijke (natuurlijke) hot spring en na 2,5 uur kwamen we veilig aan. De waterval viel qua grote wat tegen (we dachten dat die hoger zou zijn), qua kracht absoluut niet. We konden elkaar zowat niet verstaan. De vallei van Lake Taupo is het eindpunt van een 425 kilometer lange rivier. Doordat er tonnen met water door een 'rots gleuf' moet is deze Huka waterval ontstaan. Een leuk speeltje voor de pro kayakkers onder ons, alhoewel het verboden is over de waterval te varen. Joh?! Schijnbaar houdt het de dare devils niet tegen want bijna iedere morgen wordt er een kayakker opgepakt omdat hij de rivier op is gegaan. Na een paar foto's en filmpjes hebben we de terugweg ingezet. Die iedere keer weer tegen valt; "zijn we er al?!" Haha.. In het stadje rondgelopen, boodschappen gedaan, telecom weer gebeld (1 uur, wederom zonder resultaat) en zo rond 6en waren we terug in het hostel. Terwijl we aan het smikkelen waren van een super lekkere gamba salade schoof een Nederlandse meisje aan. Gezellig zitten kletsen over onze reizen, was een relaxte avond :)
Toen was het 19 februari; nog 7 dagen samen op reis. Man wat vliegt de tijd!! Vandaag hebben we het rustig aan gedaan want er was ook niet zoveel meer te ontdekken in Taupo. We zijn even naar het meer gelopen waar een jongeman bijna een hole in one sloeg. Op de kade staat de afslag, ergens 300 meter verder in het water de green. Vrij lastige uitdaging maar als je wint door de bal in één keer in het inimini gaatje te slaan dan mag je $1000 prijzengeld ontvangen. Wij hebben het niet eens geprobeerd nadat we hoorde dat de jongen een golf talent was. Na ons rondje meer zijn we naar het Maori museum geweest. Hoge verwachtingen van musea sinds het Te Papa, helaas was deze erg slecht opgezet en d'r was weinig aan. Boodschappen gedaan voor de pannenkoeken van vanavond, even naar een internet café, Li schoenen gekocht en thuis gechillt. De pannenkoeken waren erg lekker, niet echt de mooiste, voor ons beide super lang geleden dat we dat gegeten hebben. Om de calorieën te verbranden hebben we een potje scrabble gespeeld haha... Op onze eigen creatieve wijze de puntentelling en gebruik van woorden verzonnen. Het NL'se meisje van gisteren kwam er weer bij zitten; wederom een gezellige avond. Uiteindelijk LOR nummer 1 zitten kijken met 10 man, te gek om al die prachtige landschappen nu ook daadwerkelijk te herkennen. De volgende morgen uitgecheckt om door het hostel naar de bus stop gebracht te worden want vandaag gaan we naar Roturera - een vulkanisch dorp. Het was een chille, korte rit met een warm welkom op de i site; rotte eieren lucht. Door al het zwavel stinkt het als de neten. Alleen als je naast of langs een put staat/loopt trouwens, maar dan nog. Haha! Onze spullen gedropt in het hostel en naar het VVV kantoor gelopen om een tour te boeken naar het vulkanische park. De bus vertrok al binnen 30 minuten dus even gauw een koffie'tje gedaan bij het bibliotheek café en hup hup met tourguide Lori mee. Binnen een afzienbare tijd stonden we bij de ingang en werd ons verteld dat we (maar) vijf kwartier de tijd hadden om het park te zien. Hmm... Dat is wat kort?! Er was een wandelroute uitgestippeld langs allerlei vulkanische activiteiten - o.a. modderbaden, zwavel gassen, vulkanisch meer. In totaal 26 stops in 5x 15 min. De hele tijd het gevoel gehad dat we moesten haasten, met buiten 30 graden was dat niet zo'n heel chill gevoel. Anyway.... Wat was het te gek om alle plaatjes uit de aardrijkskunde boeken in het echt te zien!!! Ongelofelijk veel kiekjes geschoten, tof dat we overal zo dichtbij mochten komen met als hoogtepunt het gif groene zwavel water. Einde van de middag kwamen we terug in het hostel om in te checken. Zag er prima uit; een leuke keuken (leek op thuis), woonkamer met tv & eettafel, buiten terras én GEEN wiebel bedden :) Yes!! Samen boodschappen gedaan in een soort Makro, geloof dat we elkaar binnen 2 minuten kwijt waren het was zo groot. Bij de kassa het eten plus biertjes & wijn afrekenen werd er wederom om onze id's gevraagd. Af en toe een beetje vermoeiend aangezien we er echt niet meer als 18 uit zien... Li begon gister nog over rimpels hahaha! Probleem in NZ is dat je NLse rijbewijs geen geldig id bewijs is maar dat je echt je paspoort moet laten zien. Lianne zat al te balen dat we terug moesten lopen tot ik met een big smile m'n paspoort tevoorschijn toverde :) Was hier al op voorbereid haha.. Lekker gegeten om vervolgens naar de night markets (recht voor onze deur) te gaan. Beetje rondgestruind, vergapen aan de voorbijgangers (het volk in Roturera ademt te veel zwavel, ze zijn een beetje raar) om uiteindelijk weer naar binnen te gaan voor de film 'The Hobbit'. Het hele hostel zat aan de buis gekluisterd.
Na een heerlijke nacht gedraaid te hebben checkte we om 10 uur uit. Spullen daar gelaten zodat we, voor we weer de bus in moesten, nog even rond konden lopen. Li was 's ochtends gaan hardlopen (bikkel in die stank) en had een museum ontdekt plus een vulkanische wandeling. Allright, there we go again :) Was een leuke tocht waar we op een gegeven moment echt misselijk werden van de stank. Gelukkig ruilen we Roturera vandaag in voor het hoog gelegen Tongariro park. Frisse berglucht JA! Bij de bus halte was het een totale chaos aangezien er drie bussen & 80 man stond te wachten om zich naar verschillende plekken (noord, west, zuid, oost) in NZ te laten brengen. Als je de verkeerde bus instapte was je best de lul. De chauffeurs waren een beetje sloom, met een half uur vertraging waren we dan eindelijk op weg. In Tungari moesten we overstappen op een shuttle bus die ons naar Tongariro national park village zou brengen. Een prachtige tocht met een heel mooi uitzicht op de vulkaan die we morgen gaan beklimmen. Wat een immens ding! Tegen 5en waren we op bestemming. Het hostel ademde wintersport; alles van hout, hufter schoenproof, praktisch. Bij de balie een zeer vreemde check in. We moesten namelijk tekenen voor de bus die ons morgen naar de alpine crossing brengt. Ze vertelde ons dood leuk en verveeld (soort cassette recorder) dat alles op eigen risico is, de vulkaan zomaar uit kan barsten, de weersvoorspelling er niet heel bijster uitziet en dat als we te laat terug zijn we moeten hitch hiken. Eh ja, ik was al zenuwachtig maar nu helemaal. Dank je wel hert! En oh! Een extra $30 svp. Okeeeeeeee. Goed, alle spullen op de kamer gedropt en boodschappen gaan doen bij de supermarkt wat tevens een benzine station was. Vieze gnochi, we hadden beter gisteren bij de "Makro" wat lekkers kunnen halen, plus suiker en protein rijk voedsel voor de hike in het mandje. De kriebels beginnen te komen ;) Samen eten gekookt, gelezen, beetje tv gekeken en vroeg naar bed. Naast het feit dat er geen reet te doen was in het hostel moesten we natuurlijk fris en fruitig zijn voor de grote dag!
22 februari 2014 "Milestone for Semi Trained Dutch Nordics" - dat had er in het plaatselijk weekblad van het Tongariro National Park kunnen staan over ons. Oh my wat was het heftig, eng, zwaar, gaaf, prachtig en eigenlijk alle emoties tegelijk. Voor mij een letterlijke mijlpaal en één van de mooiste ervaring van de NZ reis! Heel erg blij dat we van te voren stiekem geoefend hadden :) Het wekkertje ging om 06.00 uur zodat we tijd hadden om ons mentaal klaar te maken voor de barre tocht die ons te wachten stond. Goed ontbijt, lunch voor onderweg mee, extra water; we waren op alles voorbereid. Tenminste zo goed als we kunnen ;) Echte hiker hikers worden we nooit - beter ook van niet aangezien de hikers hier een beetje wappie zijn. Ik had erg slecht geslapen vanwege de spanning. Zoveel bizarre verhalen zijn er onderweg verteld dat ik niet meer wist wie ik nu wel of niet moest geloven. Om 07.50 uur stonden we aan de voet van de berg en begon de tocht van 19,4 km waar tussen de 6 en 8 uur voor stond. Hallo vulkaan! Het eerste gedeelte zou 1,5 uur "flat" zijn - wat flat in NL is, is anders flat in NZ. Zeg maar gewoon drie keer zo hoog als de 'bergen' in Maastricht. We hadden er zin in en het ging goed. Lekker tempo! Er zaten twee vuile stukken in; devils staircases & red crater. Duivelse trappen, en of ze duivels waren. Binnen 30 min zaten we al op 900 meter. Puffen, stoppen, doorgaan x 8 = zweet overal. Om uit te komen in een maanlandschap, mega koud, maar nog steeds de pas er in. Op naar eikpunt 2; de red crater. Van 900m zouden we naar het hoogste punt gaan klimmen wat op 1128m hoogte lag. Letterlijk klimmen.... De wind gierde loei hard (50kmph), slecht weer, vulkanisch grind, gladde stenen, recht omhoog - eerlijk het leek net een scène uit een slechte film. Allebei een goede portie angst in de ogen mede doordat we beide geen goede hike schoenen (Nike runners) hebben. We gleden vaak uit op een berg die misschien 10 meter?! breed was met aan weerszijde een diepe diepe afgrond. Halverwege achter een rots gescholen om even op adem te komen, had ik maar een filmpje gemaakt van de omstandigheden.... We keken elkaar aan, zal dit moment nooit meer vergeten, zonder te zeggen hetzelfde gevoel; "we can do it, wees niet bang, let's go". We will make it safe! Eenmaal op 1128 m konden we niet echt genieten van de krater gezien het mega koud was en de wind ons het liefst mee zou nemen het dal in. De tocht ging verder in de dikke mist om te eindigen op eikpunt 3; het prachtige blauwe vulkaan meer. We hadden geluk want op het moment dat we daar aankwamen kwam de zon even door en konden we zelf ook even bijkomen. Hup we hadden de pas er lekker in, op naar beneden. En juist daaraan leek geen einde te komen... Van 1128 m naar 700 m in 3/4 uur over de heuvel rug van de vulkaan, wat een geweldig uitzicht en uiteindelijk (wederom volgens de aardrijkskunde boeken ;)) in het vruchtbare regenwoud. Geloof dat we wel honderd trapjes zijn afgegaan, bochtje links, bochtje rechts, duuuuurrrtttt langggggg.... Ineens een lichtpunt aan de horizon; twee zeer gespierde mannen met ontbloot bovenlijf kwamen ons tegemoet rennen om onze tocht in reverse te doen. Film momentje 2.0 haha.... Nog een beetje nagapend giebelen de laatste pas er in. Stipt 14.15 uur rolde we het regenwoud uit over de finish. WE DID IT!!!!! Yeah, so proud! High five, dikke knuffel en stralende gezichten :) 6,5 uur over gedaan, netjes binnen de gestelde tijdsgrenzen. Op de parkeerplaats op het gras gaan zitten wachten tot de bus om 1500 uur zou komen. Terug een overheerlijke douche genomen en vooral gerelaxt - hadden we wel verdient. Totaal gesloopt zijn we op tijd ons bed ingegaan.
De volgende dag opgestaan, en hoor het jullie al denken, ZONDER spierpijn aangezien we gerekt en gestrekt hebben na afloop ;) Smart asses! Naja, alleen m'n scheenbenen deden een beetje zeer. Onze spullen weer gepakt voor slopende reisdag numero 100?! Nog 2x :) Voor de zoveelste keer mochten we een paar uren doden voor de bus zou arriveren (1330 uur). Samen een thee/koffie gedronken bij een typisch wintersport café. Fantastisch! Genoten van alle herinneringen die boven kwamen drijven haha.. Daarna de video Titanic gehuurd, jaja een video & yup de Titanic. Men we're back in the 90s! Het klokje tikte 13.15 uur dus op naar de laatste bus reis richting Auckland. De rit zelf was prima; het landschap zag er mooi uit, leuke stops, eigenlijk niets te klagen. Alleen zo als welbekend kun je je mede busreizigers niet uitkiezen. Voor ons okselstinkende-kaalhoofdwrijvende-literscoladrinkende man en z'n lieftallige spraakgebrekkige vriendinnetje. We kregen er kriebels van. Brrrr!!! Dan duurt een kleine 6 uur wel heel erg lang. In het donker kwamen we aan in Auckland. Aaaaaaahhhhh een stad :) We happy! Bij de receptie ingecheckt, spullen gedumpt (weer met 6 mannen in een te klein hok) en een drankje gedaan bij de 'biergarden'. Welke we als tip kregen van de Hollandse man achter de balie. Chille avond! Dankzij m'n oordoppen werd ik 24 februari uitgeslapen wakker, Li had daarentegen een hele korte nacht gedraaid. Schijnbaar bleven de heren maar heen en weer lopen waardoor de deur zo'n 20x dicht sloeg en zij sliep er recht naast. But mi wifey zette zich snel over de vermoeidheid heen, zelfs al hardgelopen toen ik m'n ogen opende. Om zoveel mogelijk van de stad te zien in een zo'n kort mogelijke tijd (én we moeten op deze reis tenslotte 1x de 'echte' toerist uithangen) besloten we om mee te gaan met de, door het hostel georganiseerde, wandeltocht. We kregen een grappige gids mee; hij leek op een hobbit, praatte wat (te) snel en liep zo'n 40kmph. Verder was het een leuke tocht waar we van alles een beetje hebben gezien. Easy way om de stad te ontdekken :) Na de trip zijn we naar het art museum gegaan. Super futuristisch gebouw welke in 2013 verkozen is tot 'gebouw van het jaar'. Geweldige award voor ze en juist verkozen want aan de binnenkant was het niet zo bijzonder. Na een lekkere lunch en wat shopping (Li vond "DE" lipstick :)) zijn we terug gegaan naar het hostel. Dress up time! De laatste avond was aangebroken wat natuurlijk gevierd moest worden. Officieel hebben we nog twee dagen, echter ga ik de 26e om 0400 uur met de bus waardoor uitgaan niet echt een optie is. Tenzij ik m'n vlucht wil missen. En dat wil ik niet. Goed. Mama had ons €50 gesponsord om uit eten te gaan. Tijdens de wandeling vanmiddag liepen we door de haven wat allerlei leuke eettentjes had. We waren er al snel over uit dat we daar naar toegingen om iets leuks uit te zoeken. Eerst wat biertjes gedaan op een zon overgoten terras en ondanks dat het een maandag was, was het erg druk. De maagjes begonnen te knorren dus op naar het eten! Flesje wit + flesje rood + bread&dips + 18 inch pizza + samenvatting van de reis besproken = een top avond :) En het werd nog beter. Omdat we allebei dachten dat er niets te doen zou zijn op maandag avond in Auckland hadden we nadat het restaurant ons eruit trapte niet gedacht dat het tegendeel bewezen werd. Naast het terras waar wij een biertje hadden gedronken schalde mijn kleuterschool musical nummer uit de boxen. Met z'n tweeën half naar toe gerend haha, allemaal locals, live bandje, lekker muziek, leuke sfeer. We hadden geen betere afsluiting kunnen wensen denk ik. And again: maandagen zijn de nieuwe vrijdagen ;)
Op 25 februari werden we wakker met een behoorlijke hangover. Wat een mooie avond!! Er was nog één to do in Auckland; Waikheke Bay. In de baai van Auckland liggen allerlei prachtige eilanden waarvan Waikheke de populairste is. Terwijl we op de ferry zaten liepen we beide groen/geel aan, wat weer weg trok toen we op land stonden :) Bij vertrek was het erg bewolkt en leek het geen mooie dag te worden, gelukkig was het aan de overkant zonnig en heet. De bus gepakt naar het dorpshart om een wandeling te maken naar het strand. De laatste keer om onze tan bij te werken haha.. De ferry zou om 5 weer vertrekken, nog even rondgelopen door het stadje, ijsje gegeten en met een avontuurlijk Australisch koppel (45 jaar oud) zitten kletsen. Echt een perfecte laatste dag! Terug naar het hostel, laatste dingen pakken en quesdillas gehaald. We wilde eigenlijk sushi, deze zou beter bij de (gekochte Napier) wijn passen, maar die toko's waren allemaal dicht. Uitgevonden dat quesdillas & Chenin Blanc prima met elkaar gaan :) Ontzettend zitten smullen! We hebben het niet te laat gemaakt want om 04.00 uur zou mijn wekker gaan. Niet echt lekker geslapen omdat ik bang was me te verslapen. Lianne had daar geen last van aangezien ze tot 1600 uur moet wachten op haar vlucht. Daar stonden we dan, midden in de nacht (0430 uur) bij het bus station. Samen een laatste video dagboek opgenomen, paar dikke knuffels en kussen.... Onze fantastische reis is over! Het was helemaal te gek, nog betere vriendinnen geworden, beide geen geld meer over maar een zak vol ervaringen rijker. En (o.a.) daar deden we het voor :)
-
30 Juli 2014 - 19:42
Els Buitenhuis-dahlhaus:
Terwijl ik dit typ, maak jij je klaar voor de reis naar huis (= in dit geval Nederland, je hebt inmiddels zoveel plaatsen waar jij je thuis voelt!!) Na het lezen van jouw verslag was ik gewoonweg moe. Wat hebben jullie veel gedaan en gezien en vooral alle wandelingen daarbij. Chapeau dames.
Ik wens je een hele goede en veilige thuisreis en ik zie je zondag!
groetjes, tante Els -
30 Juli 2014 - 22:54
Mama:
Pfff, alles zien toch nu we er toch zijn. Zo is dat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley